Sevgiyi muhteşem bir iyilikle, yücelikle birlikte düşünmek gibi evrensel bir hatamız var. Oysa bencil bencilce sever, zalim zalimce. Mori Morisso'nın da dediği gibi sevgi asla sevenden daha iyi değildir.
"Birisini çok sevmiş olabilirsiniz, hatta karşınızdaki insan da sizi çok sevmiş olabilir ama her şeye rağmen yapamamışsınızdır. Olmaz bazen, yaz mevsiminin ortasında yağmur yağar ve siz o pikniğe gidemezsiniz. Belki zorlarsınız ama bu kez de her yeriniz çamur olur."
İnsan neden illa, en yakınında duran hayatı seçip, onu yaşamak zorunda ki? Halbuki hayatta öyle güzel şeyler var ki. Kalabalık, ışıklı caddeler... Güzel yemekler... Uzaklara giden gemiler... Aşklar, sarhoşluklar... Yağmurda ıslanmalar.
Bisikletin önünde sen oturuyorsun, arkasında ben.
Bisiklet ilerledikçe o eski günlere geri dönüyorum.
Sen yanımdaydın ve ben cennetin bu dünyada da olabileceğine inandım.”