Yaşamak, herkesten daha iyi, herkesten daha üstün yaşamak, insanlara hakim olarak, kuvvetli, belki de biraz zalim olarak yaşamak... Dünyada bundan başka istenecek ne vardır?
Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanmadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kimildayan düşünceler neye yarardı?
Gözlerini ölülere ağlaya ağlaya dirileri göremeyecek bir hale getirmenin dünyadakilere zararlı, ahirettekilere de faydasız olduğunu bildiğinden, mertçesine bir gayretle ne kadar hüznü, kederi varsa göğsünde saklıyordu.