96 syf.
9/10 puan verdi
Bir ayrılık ne kadar iyi anlatılabilir? Veya soruyu şöyle mi sormam gerek, bir aşkın anatomisi nasıl çıkarılır? Tek bakış, tek saniyeyle başlayan peri masalları mı daha etkilidir yoksa zamanla alışmanın getirdiği eşsiz hisler mi?
“Başlangıçta doğruydu belki. Sıradan bir serüven, rastgele bir ilişki gibi başlayıp, gün günden hayatıma yayılan,
“Sadece acı sayesinde hayatı sevmeyi öğrenebiliriz.” Ah Zweig…
Kitap; Balzac toplumu, Dickens aileyi, Dostoyevski bireyi yazan yazarlar olarak nitelendirmiştir. Ama bunun haricinde bir sürü yazarlardan bahsetmiştir. Yazarlar şöleni olmuş adeta ve eserlerinden de bahsetmiş. Okumayanlar için çok sıkıcı gelebiliyor. Okuduğunuz eserlerden bahsedince daha iyi pekişebiliyor.
Açıkcası ilk başlangıç kısımlarında anlamakta zorlandım sıkıldım. Ama ilerledikçe akıcı oldu biraz. Çok fazla yazardan bahsedilip eserleri üzerinde de durulunca biraz karışabiliyor burda ne anlatmak istedi nasıl yani diye düşünebiliyorsunuz.
Dostoyevski kısımları o kadar uzatılmışki daha bişey kaldı mı acaba daha ne anlatılabilir diye düşünmeye başladım. Zweig baya baya seviyor Dostoyevski’yi.
Zweig kitaplarının çoğunu okumuşumdur ama en sıkıldığım kitabıydı diyebilirim. Sanırım kendi yarattığı karakterleri, olayları, kurgusunu ve psikolojik yaklaşımını seviyorum. Bu tarzı beğenmedim.
568 syf.
10/10 puan verdi
Bir alıntı;
Hayatım boyunca iki türlü insanla karşılaşırsın. Bir, sen de yara açtığı için bunun pişmanlığını hayatının sonuna kadar taşıyacak olanlar; iki, izi kalsın diye sen de yara açanlar.
Pişman olanlara müsamaha göster ama yoluna bir daha adım atamasınlar.
İz kalsın diye yara açanları ise bıçaktan geçir. Sen de bir iz kaldıysan, onlar sonsuza dek kanasınlar.
Yorumum, seri olarak seviyorum. Kitap ve konu olarak aynı zamanda yazım dili olarak sevmediğim bir noktası yok. Aynı zamanda internetten seriye devam da ediyorum. (Seri devam ederse inşallah bende edeceğim tabii) seride sırlar beni o kadar çok geriyor ki. Yani hadi sır saklıyorsun eşek herif (Kunt) vaktin varken git söyle, anlat kendini, açıkla bir işe yaramasa bile bir özür dile. Değil mi ya!? Yok arkadaş. Hala önce uyku sonra konuşma. Bu kadar gerilmem ve kızgınlığım da aslında kitabın okunur olduğunu beni kendisine çektiğinin en büyük kanıtı açıkçası. Çuk seviyorum seri olarak. Karaca geçmiş olarak çok yaralı bir kız. Bence onun gibi acı çeken bir kız en çok güvenmekte zorlanır. Ona rağmen Kunt'un bu güveni bilerek ya da bilmeyerek kaybetmesi benim çok sinirimi bozdu.
Konu;
Karaca ve Kunt başrol karakterlerimiz. Karaca tıp okuyan bir öğrenci Kunt ise Boksör. Karaca'nın abisi Kunt ile çıktığı boks maçında hayatını kaybediyor. Karaca ise abisinin vefatının arkasındaki gerçekleri bulmak için Kunt ile iş birliği yapıyor. Sahte sevgili, sahte nişanlı konusu da var aralarında. Asker temasını bile bir yerden tutuyor o yüzden konusu çok detaylı anlatılabilir ben kısa geçiyorum. Öneririm.
Bir acının bir vahşetin bir özlemin bir hasretin kitabı... Ne yazabilirim ki? Çok güzel olmuş mu diyeyim? Böyle bir acının güzeli olur mu? Çok kötü olmuş mu diyeyim? Acı nasıl güzel anlatılabilir ki...
Olmamış; olmasıymış, olmamaliymiş.
Bazı kitapları okurken gerçeklik payının olup olmadığımı bilmediğimden kurgu olabilir düşüncesiyle acıyı bu kadar yürekten içimde bir ateş gibi hissetmiyordum. Satirlari okurken sanki yaşıyorum. Acaba ne hissetti acaba canı yandı mı, çok korktumu ? Peki o anne, o baba, o aile böyle bir acıya nasıl dayandı. Bilemiyorum. Biz insanlığımızı ne zaman kaybettik. Biz ne zaman bu kadar kötü olduk. Sözcükler boğazıma düğümleniyor. Umarım başka Özgecanlar olmaz demek istiyorum ama daha bu olaydan sonra o kadar kadinimiz kızımız erkek şiddetine maruz kaldı ki. Ve bu canileri yetiştiren de bir kadın. Bilemiyorum ki biz nerede neyi yanlış yapıyoruz.
Okuyun okutun 2
Duygulu bir zamanıma denk geldiğinden mi böyle hissettim bilmiyorum ama itiraf ediyorum çoğu yerde gözlerim doldu. Anlatımı basit ve yalın ama içeriği hiç öyle değil. Kesinlikle her çocuğun okuması gerekiyor. Acı ama gerçek olan şu kitapta olan tüm karakterler gerçekten var ve çoğumuz bunu görmüyor ya da göremiyor. Herkes okumalı dediğim kitaplar listemde yerini aldı. Çünkü küçük büyük herkesin görmesi bilmesi gereken şeyler var bu kitapta o da hayatın gerçekleri zorlukları ve bunlar ancak bu kadar güzel bu kadar sade ve açık bir biçimde anlatılabilir. Kesinlikle kitap hakkında söylenilen şeyler abartı değil kitap gerçekten muhteşem
Bir çocuğun gözlerinde babayı görmek
Bir üçleme
Geçen yıl Aşıklar Bayramını okumuştum Yusuf ve babasının hikayesi....üzülmüştüm,kızmıştım Heves Ali'ye...Yusuf'u dediği gibi "dağa taşa,kurda kuşa türkü yap da,bir evladı ihmal et...duyguların ne kadar gercekti Heves Ali,özgürlüğün arkasına sığınılmış sorumsuzluk ve bencillik
