Gördüm, ağlıyorsun geceleri
Tenini saran kasvetle bir olup.
Acının yıkadığı hudutların,
Silecek bir el kaldırıyor gözlerine;
Şatafatı ve gayesi insanın nedir, bilemiyorsun.
Tütüyor gamın feryadı, öfkesi ve içilen nefreti;
Tadılıyor, bir girdaptan ötesi.
Sanıyorsun, bu yalnızlık... bu acı... yalnız benimdir...
Göreceksin gözyaşlarımızı, karışırken kanımıza
Ve saplanacak yüreğine, bedeninden ayrıldığında.
Utanmak kalmayacak, öfkesi insanın; doğruya yönelik
Paslanacak gövdelerimiz, içimize buhranlar düşecek
Ve bizler, yine sileceğiz akan gözyaşlarımızı
Bilemeyeceğiz niçindir dolan yaş damlaları
Sıcaklayıp akan!