“Kavramak isteme ile istememe arasında savrulup dururuz. Başkalarınca tanınmayı ve gerek kendimizi gerekse ihtiyaçlarımızı tanımayı her zaman göze alamayız çünkü işin ucunda acı çekmek vardır. Arzumuzu olduğu gibi görmek, yani hem başkalarına bağımlı hem de yasak ve dolayısıyla kabul edilmez bulmamıza, fazlasıyla aykırı ve tehlikede görmemize yol açar.”