Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
O imge olmasaydı tüm bu sabırsızlık, rahatsızlık, huzursuzluk, acı veren şüphe ve otosansürü yaşamasına gerek olmayacaktı. Yaptığı bir seçimden ötürü -pek matah da değildi ama- her şeyi, ailesini bile kaybedebileceğine dair korkuyu tecrübe etmesine de lüzum kalmayacaktı. Pek çok şey kendi içinde çatlamalara sebep oluyordu. O normal miydi? Her şeyden öte, ahlaklı mıydı? Kendi kendini kontrol edebilen güçlü biri miydi? Cevaplarından emin olduğu bu sorulara artık cevap vereme hale gelmişti.
Sayfa 55 - April Yayıncılık
İnsan tek ömürde, aynı bedende, birden fazla kişi olarak yaşıyor. Her kayıp, her acı tecrübe, her gün batımı ve gözyaşıyla biraz değişiyor. Her kazanım, tatlı deneyim, gün doğumu ve tebessümle değiştiği gibi. İnsan, tek kişi olarak doğup çok kişi olarak ölüyor.
Baktı yüzüme. Acı vardı gözlerinde, canım benim. Merhamet ettim ona. Ama bir şey gelmezdi elimden. Acı gözlerini kör etmişti, el yordamıyla yürüyecekti, kafasını kolunu bacağını bir yerlere çarpa çarpa bulacaktı yolunu. Bu sırada elbette daha çok yanacaktı canı. Ama başka bir acı olacaktı artık bu ve yolunu bulmaya çalışırken duyduğu acı önceki acının üzerini örtecekti. Acıların ilacı başka acılardı, bunu idrak edecek, anlamadan bunu yaşayacaktı. Anlayacağı zaman geldiğinde de zaten artık o ilk acı çok geride kalmış olacaktı. Tecrübe. Olgunluk. Olmak. Acıdan gözleri kapalı olmayacaktı artık. Artık gözleri olmayacaktı. Kör olacaktı ama hiçbir yere çarpmadan yürüyecekti. Gülümsedim merhametle bu cahil gencin yüzüne ki, cevap verdi bana;
"Sende kalsın, gece karanlık, nereden düşeriz belli mi olur?"
Sayfa 99-100Kitabı okudu
Hiçbir şeye uğrunda acı çekecek ya da mutlu olacak kadar inancınız yok. Hayatınız hiçbir anında hiçbir şey kapınızdan girip sizi sahiplenmedi. Sizin sahibiniz sadece kendinizsiniz.
Ve siz inanç kutupları arasında; yani maddi şeylere inançla, yüce bir varlığın yaratıp ayakta tuttuğu bir dünyaya inan arasında her gün, her saat, kararsızlık içinde gidip geliyorsunuz. Sadece seks ve acının bıraktığı izler gibi engelleyemediğiniz şeyler, bunlardan birinden uzak kalırken diğerinin yinelenmesi ve sürmesi, sizin o günkü bilincinizin kabul etmediği, fakat hayat adı altında mecburen tecrübe ettiği şeyleri oluşturuyor.
Sayfa 148Kitabı okudu
Durduğumuz noktada inançlarımızın eskidiğini, yabancılaştığını hiç tecrübe etmediniz mi? En acı kayıp budur: Gerilemiş ruhların mütemadiyen tavizler vererek hayatla, zaruretle uyuşmaları...
Filozofun öğüdü bütün hayatımızda takip edeceğimiz en esaslı metottur: "Uzun yolu seçiniz..."
Sayfa 51Kitabı okudu
… insan tek ömürde, aynı bedende, birden fazla kişi olarak yaşıyor. Her kayıp, her acı tecrübe, her gün batımı ve gözyaşıyla biraz değişiyor. Her kazanım, tatlı deneyim, gün doğumu ve tebessümle değiştiği gibi…
İnsan, tek kişi olarak doğup çok kişi olarak ölüyor.
Başıma gelen herşeyle bir şekilde baş etmeyi öğrendim, uzun sıkıntılar, hayat stresi, kalabalık mekanlar ve yaşamın o bütün muhteşem sıkıntısı ile tanıştım tanışıyorum. Geçip giden yılların benden götürdükleri ve bana kalan acı ama tecrübe diye adlandırdığım artılar, çeşitli sorumluluklara karşı kendimi öğrenme ve şekillendirme dönemlerim, hepsini her şeyi evrenin bir parçası olan ruhumla karşılayıp göğüs geriyorum. Daha kötüsü henüz olmadı, yaşadığım sürece daha iyisinide beklemeye ve bunun için mücadele etmeye devam edeceğim. Kendime karşı olan saygımı yitirmeden yürümeye devam edeceğim, tırmandığım bütün basamaklardan birgün yere kapaklanıp düşeceğimide göz önünde bulundururarak bilinçli bir şekilde yürümeye devam edeceğim. Muhteşem değilim, kusursuz hiç, zaaflarım ve mükemmel hatalarımla var olamaya ve daha iyisini yapmak için gayret etmeye devam edeceğim. Düştüğümde ayağa kalkmaya, olmayınca yeniden denemeye devam edeceğim. Bu hayat benim, layığıyla yaşamaya devam edeceğim.
Biraz da kalemim konuşsun:))
Kime baksam gözlerinde acı var, kime baksam içinde ki dert yüzüne vurmuş, kime baksam gülüyor ama gülüşünde bir burukluk var. Hayat kimseyi es geçmemiş adeta. Önüne gelene vermiş bir dert, insanlar da çaresiz kabullenip o derdi içinde büyüterek büyümüşler sanki hepsinin gözlerinden okunuyor tecrübe, kiminin tecrübesi ailesi, kiminin ki ise bambaşka ama var her birinin tecrübe ettiği ya da etmekte olduğu bir şey. Herkesin kuyusu kendine derin..
Geçerdi, aslında Yaşadığımız her şey er ya da geç geçerdi. Bedenimize aldığımız yaralar geçerdi. Ruhumuza aldığımız yaralar da bşr süre sonra eskisi gibi acıtmadıpı için onlar da geçerdi. Kalbimize aldığımız taralar ise asla geçmeyecek gibi hissettirse de zamanla onların da geçtiğini görürdük. Hangi acı geçmezdi, biliyor musunuz? Aklımıza aldığımız acılar geçmezdi. Beden iyileşir, ruh güçlenir, kalp tecrübe edinir ama akıl hep aynı kalırdı. Hafızamız o kadar güçlü bir düşmandı ki, "Tamam, bu sefer bitti," dediğimiz bir anda her şey yeniden başlardı. Zihnin kapıları aralanır ve unuttuğunu sandığın her şeyi en küçük ayrıntısına kadar karşında bulurdun. Aklının sana hatırlattığı her anı bedenine zulüm, ruhuna azap, kalbine ölümdü.
Sayfa 115Kitabı okudu
Sonrası acı bir tecrübe, hayal kırıklığı...
Güvendiğim insanların bu halleri öyle bir gücüme gidiyor ki!
Sayfa 44 - Edebiyat Dergisi Yayınları
