Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Çok daha iyi bir roman olabilirdi dediklerimden biriydi.Yazar, karşımıza çeşitli vesilelerle çıkmış Amerikan mevzularını derleyerek bir polisiye roman yazmış.Gizli mekanlarda denemeler yapan Amerikan hükümeti-CIA ortaklığı, insanlar üzerinde korkunç yan etkilere neden olan psikolojik tedavi amaçlı ilaçlar, FBI ve onun binbir çeşit ruhsal karmaşa içindeki ajanları ve bir seri katil...Bilmem sizlere de tanıdık geldi mi?Her zaman yorumlarıma yazarım romanlarda detayları severim. Ama bu detaylar tekerrüre dönüşüyorsa o zaman afakan basar. Bu romanda notumu kırmama neden olan unsurlardan birisi buydu.Aslında oldukça fazla sayıda karakterin yer aldığı, işin boyutunun nereden nereye uzandığını anlamanıza engel olan bir kurgunun üzerine inşa edilen bir romandı. romanlarda bir de geriye dönüşleri çok severim ve bu roman o anlamda ziyadesi ile zengindi. Ama...Yazar, romanını eserin adına bağlayabilmek adına sonu bir galeyanla yazmışlık hissi yarattı en başta.Her anında bir halüsinasyon anı bekliyorsunuz haliyle çünkü olaylara neden olan unsurlardan birisi ciddi yan etkilerinin geç idrak edildiği piyasada peynir ekmek gibi giden ilaçlar. Ve roman ilerlerken geriye dönüşlerle verilen gizli bir proje. sonda yazılanlar çok daha vurucu bir etkiyle verilebilecekken bir keşmekeş ortamı ile bağlanıp insana "nasıl yani?" dedirterek bitiverdi.kendimi kitabı baştan itibaren boşuna okumuş gibi hissettim birdenbire.Kahramana üzülemedim bile.Ama bence üzülebilmeli onun hisleriyle birlikte yıkılmalıydım.Neyse...yine de acil durumda bir polisiye roman ihtiyacı hasıl olursa okuyun derim.
Dostoyevski gerçekten buyuk yazar. 700 sayfa kitabın tek bir cümlesi bile sizi sıkmıyor, dikkatiniz dagilmiyor. Okumakta epey geç kaldigimi farkettim. Okumayanlara acil tavsiyemdir. Raskolnikov un psikolojisi beni derinden etkiledi ve dusundurdu. Razmuhin de dikkat çekici bir karakter bana göre. Tüm olumsuzluklara ragmen güzel bitmesi teselli edici.
Psikiyatrist bir arkadaşımın hediyesi olan bu kitap kütüphanemde okunmayı bekliyordu. Daha önce birkaç defa okumaya niyetlendim ancak hazır olmadığımı hissedip yarıda bırakmıştım. Kitabı zor da olsa bitirebildim. Sıkıcı olduğundan değil, yavaş yavaş uygulanarak okunması gerektiğini düşündüğüm için...
Öncelikle kitabın bana kattığı birçok şey oldu tabi, ancak niyetinin ve bazı yazdıklarının haddini aştığını, aslından saptığını yazarın web sitesini inceleyince düşünmeye başladım.
Kitapta Allah'ın Esma'larının manaları ile birlikte kullara bakan maddi ve manevi şifa boyutu anlatılmış. Buraya kadar eyvallah..Ancak devamında diğer birçok kişisel gelişim, metafizik, parapsikilojı konulu kitaplarda da gördüğümüz kişinin kendi güç ve iradesini zorlayan paylaşımlar var..Mesela Allah'ın Esmalar'ı ile istediğini elde etme yolları ki bu ibadetin de zikrin de amacını aşmakta...hatta öyle inandırmakta ki okur nefsani beklentilerle kitaptan uygulama notları alıp, kendinde hissettiği yüce güç ile terapiye başlamakta..elbet kulun duası acziyeti çok güçlü, duayı gönderdiği RABBİ herşeye MUKTEDİR...İnsan da O'nun nefesinden diyor kitapta ...Ancak kitapta ben bunu hissedemedim.
Haksızlık etmemek gerek, zira çok güzel şeyler de kattı bana..değişik haleti ruhiyem için acil ESMA reçeteleri çıkardım kendimce..
Bana Kubilay Aktaş'ı hatırlattı...Tabi konu benzerlik gösterse de paylaşımlar çok farklı.
Charles Baudelaire, her ne kadar Poe’yu öven bir dille yazmış olsa da oldukça öfkeli bir ön yazı ile sizi kapıda karşılıyor.
Peşinen söyleyeyim, okuduğunuz hikayelerin hiçbirinden zevk almayacaksınız hissettiğiniz duygu daha çok gerilme diye tanımlanacak.( ki rahmetli de böyle isterdi).Hele de karanlıkta kitap okumayı tercih edenlerdenseniz
Kitabın ilk yarısı çok alıntı olduğu için yazarın kendi kelimelerini göremediğim için pek iyi diyemem ama kitabın yarısından sonuna kadar beni ayrı bir etkiledi.Yazar kitabın ilk yarısında biraz kendine özgü kelimeler kullansa idi mükemmel bir kitap diyebilirdim.
Konu güzel; organ nakli, organ bağışı, ve organ mafyası. Bir yandan acil olarak organa ihtiyacı olan bir kız, bir yandan organın gayri resmi yollardan yani organ mafyası tarafından temin edilerek başka birinin ölümü. Kurgu sonlara doğru toparlanıp heyecan yarattıysa da başlarda biraz dağınık. Kitabı okuduktan sonra organ bağışlama konusunu düşüneceğinizden eminim.
