Sanat eserleri, diyorlar Adorno ve Lyotard, hoşa gitmemelidir. Tüketim nesnelerine yönelen arzu onları kendine alet edememelidir. Ve tam da bu yararlanılamazlıkları sayesinde özgül bir varlık/iyi [bien] üretirler. Sanat bir uzlaşmazlık pratiğidir. Sanat eserleri kendilerine özgü niteliklerini bir davaya hizmetten değil, bu uzlaşmazlıktan alır ve dışsal bir iyiye bağlanırlar: gelecekteki özgürleşme (Adorno), yüzyılın acil bir gereğine yanıt (Lyotard).
Sayfa 96 - Eleştirel Sanatın Sorunları ve DönüşümleriKitabı okudu