Bazen ben de...
“Benim unutacak hiçbir şeyim yok,” dedi,
“yine de geçmişi arkamda bırakmak konusunda bir aciliyet hissediyorum.”
“Ben tam tersine kimi zaman geleceği ardımda bırakmak istiyorum.”
Can YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar pek çok nedenden dolayı gerçeklikle bağlantılarını yitirebilirler. Bazen şiddetli depresyon, stres ya da travma insanı uçlara itebilir ve kişi başkalarının delilik gibi gördüğü çarpıtılmış bir zihinsel duruma kaçış yapabilir. Ancak psikoz gibi zihinsel semptomların son kertede fiziksel bir nedeni vardır. Aslında pek çok tıbbi aciliyet kendini ilk etapta sadece zihinsel rahatsızlık belirtileriyle gösterir; hezeyan, akıl karışıklığı, depresyon, kaygı, psikoz veya panik atak.
...bütün bu gürültü patırtı neden? Bütün bu aciliyet, şamata, acı ve gayret neden? Bu yalnızca her Jack’in kendi Jill’ini bulma meselesi. Neden böyle önemsiz bir şey bu kadar önemli bir rol oynuyor ve her insanın hayatında sürekli rahatsızlık ve karmaşa yaratıyor?(Schopenhauer)
Sayfa 231Kitabı okudu
İnsanlar pek çok nedenden dolayı gerçeklikle bağlantılarını yitirebilirler. Bazen şiddetli depresyon, stres ya da travma insanı uçlara itebilir ve kişi başkalarının delilik gibi gördüğü çarpıtılmış bir zihinsel duruma kaçış yapabilir. Ancak psikoz gibi zihinsel semptomların son kertede fiziksel bir nedeni vardır. Aslında pek çok tıbbi aciliyet kendini ilk etapta sadece zihinsel rahatsızlık belirtileriyle gösterir; hezeyan, akıl karışıklığı, depresyon, kaygı, psikoz veya panik atak.
~İnsanlar pek çok nedenden dolayı gerçeklikle bağlantılarını yitirebilirler.Bazen şiddetli depresyon, stres ya da travma insanı uçlara itebilir ve kişi başkalarının delilik gibi gördüğü çarpıtılmış bir zihinsel duruma kaçış yapabilir.Ancak psikoz gibi zihinsel semptomların son kertede fiziksel bir nedeni vardır.Aslında pek çok tıbbi aciliyet kendini ilk etapta sadece zihinsel rahatsızlık belirtileriyle gösterir;hezeyan,akıl karışıklığı, depresyon, kaygı, psikoz veya panik atak.~
İnsanlar pek çok nedenden dolayı gerçeklikle bağlantılarını yitirebilirler. Bazen şiddetli depresyon, stres ya da travma insanı uçlara itebilir ve kişi başkalarının delilik gibi gördüğü çarpıtılmış bir zihinsel duruma kaçış yapabilir. Ancak psikoz gibi zihinsel semptomların son kertede fiziksel bir nedeni vardır. Aslında pek çok tıbbi aciliyet kendini ilk etapta sadece zihinsel rahatsızlık belirtileriyle gösterir; hezeyan, akıl karışıklığı, depresyon, kaygı, psikoz veya panik atak.
Geleceğin yerini, içini kemiren bir aciliyet duygusu aldı. Yaşlandıkça hafızasının, küçük bir kız çocuğu olarak hayatının ilk yıllarındaki o bulutsu ve dilsiz, sonradan hiçbir şeyi hatırlamayacağı haline dönmesinden korkuyor.
Daha şimdiden, iki yıl öğretmenlik yaptığı dağ kasabasındaki liseden meslektaşlarını hatırlamaya çalıştığında birtakım siluetler, hatta bazı yüzler gözünün önüne çok net de gelse, bunları “isimlerle üst üste bindiremiyor” bir türlü.
İnatla, azimle aklına gelmeyen isimleri bulmaya, bir bütünün ayrılmış iki yarısını birleştirir gibi isimlerle kişileri eşleştirmeye çalışıyor. Belki günün birinde nesnelerle adları arasındaki bağ kopacak ve gerçekliği adlandıramayacak hale gelecek, sadece sözle anlatılamayan bir gerçek kalacak. O yüzden işte şimdi, gelecekteki namevcudiyetine yazıyla biçim vermeli, yirmi küsur yıldır varoluşunun bir kopyasını çıkaran ve zaman geçtikçe mecburen gitgide daha uzun bir süreyi kapsayan, henüz binlerce nottan oluşan taslak halindeki bu kitaba girişmeli artık.
.
Can yayınlarıKitabı okudu
Gitmeden önce bu dört duvar arasında beni cüzam gibi ya da habis bir ur gibi içten içe yiyip bitiren dertlerimi kağıda dökmek istiyorum. Ancak bu şekilde düşüncelerimi toparlayabilirim. Amacım vasiyetname mi yazmak? Asla! Çünkü ne malım var devlere yedireyim ne dinim var şeytana vereyim! Dahası bu yeryüzünde benim için az da olsa değer taşıyan ne var ki! Hayat denen şeyden el çektim, bıraktım, elimden yitip gitsin istedim. Ben ölüp gittikten sonra bu kağıt parçaları ister okunsun, isterse sittin sene okunmasın, canı cehenneme! Ben sadece yazmak ihtiyacından, benim için aciliyet arz eden bir zaruretten dolayı yazıyorum. Buna muhtacım. Çünkü düşüncelerimi hayali varlığıma, kendi gölgeme aktarmaya eskisinden daha çok ihtiyacım var. Lambanın ışığıyla duvara düşen şu yamuk, uğursuz gölge ne yazdıysam hepsini dikkatle okuyup yutuyor adeta. Bu gölge kesinlikle benden daha iyi anlıyor onları. Ben yalnızca kendi gölgemle güzelce konuşabiliyorum. Beni konuşmaya zorlayan da oydu zaten. Yalnızca o tanır beni, mutlaka anlar.
Sayfa 42 - Kırmızı KediKitabı okudu
bazı saçma insanlar yüzünden de olabilir :)))
“Yazı yazmak için yazmanın yanlış olduğunu düşünmedik mi hep? Bazı anlarda başka eylem biçimleri aciliyet kazanır.”
PDFKitabı okudu
Ortalama olmak size hiçbir şeyi kazandırmayacaktır. Eğer öne çıkmak istiyorsanız ortalama insanlardan biraz daha fazlasını yapmalısınız. Artık hayat daha hızlı olduğu için bu durum günümüzde daha aciliyet taşımaktadır.
Sayfa 7Kitabı okudu
