(Şair ve ben )&Kemal Sayar
youtu.be/YoQ6RECY0lI
İnsan olarak en çetin uğraşımız sahici ve halis olabilmek. Sözü ortamına göre eğip bükmemek, kendi olmak cesaretini gösterebilmek, kalabalığın isterisine kapılıp gitmemek. Selamet der kenarest. Özü sözü bir, hayallerine ve değerlerine sadık insan olarak, iç bütünlüğünü büyütebilmek. Çakallaşmamak. Kendi hakikatine
Daha bilinçli bir yaşam çaba harcamaya değer, ama aynı zamanda odaklanmayı ve anda kalabilmeyi hatırlamak zordur. Burada amaçlarınıza ulaşmanız için tasarlanmış araçları bulacaksınız.
Son birkaç aydır hayatımın odak noktası bilinçli yaşamak oldu ve zaman zaman ona göre davranmam gerektiğini unutsam da, paylaşmaya değecek birkaç şey
Nedir bu yaşam?
Nedir bu yaşam? Ne yapıyorum insanlar arasında, öylece yitip gitmekten başka nedir? Neden ölümü biliyormuş gibi aciz bedenler birbirlerine çile çektiriyor. Geçinmek için tanrımın banknot mu olması gerek bu yaşamda? Neden arzu, güç, istenç insanların aklında ve buyrukları; uzuvlarına yük gibi binen, bir acıya çile çektirmeye ve bu çileden zevk
V’eda
Gerçekliğin içinde veya hayalimde bile değilken neredeyim ben? Ne aradığıma dair herhangi bir fikrim yok. Belki de böylesi iyidir derken o kadar uzaklara düşüyorum ki kendimi labirentin en başında buluyorum. İşte öylesine uzak yaşadığım duruma, öylesine uzak şeylere karşı bir ilgi uyanıyor içimde. Dikkatlice sokulup kulak kabartıyorum. Koyu
"beni öldürmeyen şey bana güç verir" Nietzsche
"en kötüsü de bir türlü öldürmeyen acılardır" Kafka
iki düşünür ve acıya dair.