kaybolmuş kentin eskicisi
Kaybolmuş bir kentin eskicisiydi
Makineleşmeye karşı duyguları topluyordu
Kaybolmuş bu kentin sokaklarında
Torbasında umut torbasında insana dair ne varsa
Yalnız değilsin eskici
Bir sabah güneş doğar
Sevgiden tuğlalarla
Yeniden kurarız bu kenti
Bu kent yorgun düşmüş bunca acıya
Yeni bir güne başlıyor umarsızca
Birtek eskici düşmüş yollara
Torbasında umut torbasında insana dair ne varsa
Yalnız değilsin eskici
Bir sabah güneş doğar
Sevgiden tuğlalarla
Yeniden kurarız bu kenti...
youtu.be/_ZV9USNjpCA
"Şüphesiz buna gülecek insanlar -hem de çok sayıda- vardır, çünkü gürültüye karşı duyarlı değillerdir; ne var ki muhakemeye, düşünmeye, şiire yahut sanata, sözün kısası her türden zihinsel- düşünsel izlenime duyarsız olan tam da bu insanlardır: beyin dokularının çok küt ve kaba niteliğine mal edilmesi gereken bir gerçektir bu. Diğer taraftan neredeyse bütün büyük yazarların yaşam öykülerinde veya kişisel ifadelerinin kayıtlı olduğu her yerde gürültünün entelektüel insanlara tattırdığı acıya dair şikâyetlere rastlarım."
Sayfa 107 - Say Yayınları - Düşünmenin Gereksindiğ: Sükûnet? - Arthur Schopenhauer - "Kant, Goethe, Lichtenberg, Jean Paul buna örnek olarak gösterilebilir."
Acıya dair...
Acı, algınızı kapayan kabuğun kırılmasıdır.
Meyvenin içinin ortaya çıkması için kabuğunun kırılması gibi tıpkı, siz de acıyla tanışmalısınız.
Sayfa 43 - Karbon Kitaplar, MustafaKitabı okudu
Bu eğlenceler sıklıkla değiştiği için her ikisi de söyledikleri tüm kelimelerin sadece eğlence için değil, her zaman bir tür fedakârlık içerdiğine inanmışlardı. Eğlencenin doğasının fedakârlıktan sonra birden bire acıya dönüşeceğine dair bayatlamış gerçeklerin farkında bile değillerdi.
Sayfa 29 - İthakiKitabı okudu
