Acıya dair son hisleri de bedeninden uzaklaşmıştı. Artık hiçbir şey hissetmiyordu...
Kendinizi ne kadar kötü hissetseniz de, her şeyin sonunda yoluna gireceğine dair bir parça inancınız varsa, çektiğiniz acıya dayanabilirsiniz.
[ Güven Taşdemir ]
Hiçbir şey hissetmemeye başladığımda acıya dair adeta özlem duymaya başladım; acı çektiğinizde, en azından yaşadığınızı anlıyordunuz.
"Lord Henry omuz silkerek, 'Şu dünyada acı çekmek dışında her şeyi anlayışla karşılayabilirim,' dedi. 'Acı çekmeyi anlayabilmem mümkün değil. Acı çekmek kötüdür, çirkindir, karanlıktır. Çağımızın acıya duyduğu sempatide hastalıklı bir şeyler var. İnsan yaşamın renklerine, güzelliğine, coşkusuna sempati duymalı. Hayata dair yaralardan ne kadar az bahsedersek, o kadar iyi.'"
Bir Eylül Göç Vurgunu
Gecemin lambası yok gün doğumları olmayan bir şehirde
Düşse, düşeceğim hiç gelmediğin ömrüme...
Günlerden bir gün
Aylardan Eylül
Gecenin perçemleri günü kucakladığı vakitler
Beynimde bir hikaye kurguluyorum
Canımı acıya yamayıp yazıyorum yamalarım dikiş tutmuyor sökülüyor, haykırsam sesim boğulacak...
Harflerim dökülüyor satırlarıma hepsi
ABD Venezuela'ya ekonomik ambargo uygulayıp yılda 20 milyar dolarlık kayba uğramasına yol açar, bunun sonucunda da ülkede açlık baş gösterirdi. Sonra o açlık ve yoksulluğa dair görüntüler bir günde bütün medyayı kaplardı. Elbette Kaptan Amerika bu acıya daha fazla dayanamaz ve komşusu açken uyuyamadığı için Venezuela'ya 20 milyon dolarlık yardım malzemesi göndermeye karar verirdi.
Sayfa 209Kitabı okuyor
"Hayatta kalıplar var... Ritimler. Bir hayatta kendimizi köşeye kısılmış hissettiğimizde, hüznün, trajedinin, başarısızlığın ya da korkunun, tek bir varoluşun ürünü olduğunu düşünmek çok kolay. Yalnızca yaşamanın değil, belli bir şekilde yaşamanın sonucu olduğunu düşünmek. Demek istediğim, acıya karşı bağışıklık kazanmamızı sağlayacak bir yaşam tarzı olmadığını anlasak, her şey çok daha kolay olurdu. Mutluluğun doğasında acının da olduğunu. Biri olmadan öbürünün de olamayacağını. Tabii ki farklı düzeylerde ve miktarlarda. Ama hiçbir hayatta sonsuza kadar saf bir mutluluk içinde olamayız. Öyle bir hayat olabileceğini düşünmek ancak yaşadığımız hayattaki mutsuzluğumuzu büyütmeye yarar."
Sayfa 177Kitabı okuyor
İnsanlar çoğunlukla duygusal acılarını fiziksel acıya çevirir çünkü; "midem ağrıyor" demek "canım yanıyor" demekten daha kolay.
"Çağımızın acıya duyduğu sempatide hastalıklı bir şeyler var. İnsan yaşamın renklerine, güzelliğine, coşkusuna sempati duymalı. Hayata dair yaralardan ne kadar az bahsedersek, o kadar iyi."
Sayfa 47Kitabı okudu
