Umutsuzluğun onu tüketmedigini bilmek umutsuzu teselli etmez, aksine bu tesellidir ona işkence eden. Odur acıyı canlı tutan ve hayatı acılı kılan Onu umutsuzluga sürükleyen tam olarak şudur. Kendini tüketememek, yok olamamak... katlanamadıgı şey kendinden kurtulamamaktır. Umutsuzluga kapılanlar kendileriyle çeliski halindedir. Kem talihlerinden kurtulmak için ölmek isterler ama onları sapkınca ayakta tutan bir gücün pençesinde sürünüp dururlar.