Ah, canımın yongası! Fikrimin ince gülü.. Şükrü Erbaş..
Şiir bir denizse, dalgaların aksini muhayyileden çıkaran, insan ruhunun tüm serzeniş ve inleyişlerini buzlu suyun yarattığı titreyişle hissettiren, modern şiirinin dimâğını kırık fay hatlarında canlandıran, öylesine ruhu kendine getiren, öylesine ruhu diyâr alem gezdiren üstâd..
Kuş Uçar
Şair; “Bir şairi tanımak için en güvenilir kaynak şairin şiir bütünlüğüdür. Yeter ki bu bütünlük içinde verilen insan modeli sezilip kavranabilsin” derken; şiirinde de otobiyografik bir yansıtmaya başvurmuştur. Dolayısıyla bu perspektif temelinde, öznel yaşanmışlıklarını özünleyerek dışavurma yolunu seçmiştir. Bu yüzdendir ki, şiirlerinde, Acı, sevgi, yalnızlık, duyarlık, ölüm, öznel hesaplaşma işlediği temaları oluşturmaktadır.
Şair;yolculuğuna, yıpranmış, silinmiş, hor görülmüş, bir köşeye atılmış ve sözü edilmemişçocukluğunu anlatarak başlar. Şiir serüveni boyunca bir yaprak gibi oradan oraya savuruluşunu öyküler.
Şair çocukluğunu, babasına tutunarak sevgisinden yoksun bırakan annesine atfeder. Çoğul olarak kullanmış olduğu dil o kadar azdır ki, kendinlik derdi hep bir tekil söylemi çağırıyor. Şiirlerinin tamamında ne yaparsa yapsın yeri dolmayan bir boşluk seziliyor.
Yaşamı boyunca hiçbir biçimde aidiyet bağı oluşturamayan şair, içindeki gurbet duygusunun hüznünü de söküp atamıyor. Nitekim acıyla kurduğu ilişki de kalıcılık içermiyor. Acıdan acıya taşınıp duruyor.
Dino Buzzati'den okuduğum ilk eser ve son olmayacağını hissettiren bir eser.
1940 yılında okuyucularla buluşan bu eser bence sıradışı duyguları barındırıyor. 30 yılını bir umuda bağlanıp heba eden bir askerin hikayesini anlatıyor. Eserde bitmek bilmeyen umut, kasvet, yalnızlık, unutulmuşluk, haksızlığa uğramak, hak edilen degere ve mertebelere ulaşamamak , kaybetmek, kandirilmak, gözden cukarilmak, değişmek, alışmak, bağlanmak gitmek isteyip de gidememek ... gibi çok sayıda kavramla karşılaşırız. Gerçekleşmeyecek söylentiden öteye geçmemiş bir hayale bağlanıp ömrünü adayan Drago 'n aslında bize herkesin içine hapsolduğu bir Bestiani Kalesi vardır diye düşündürüyor. Beni özellikle erkileyem cümlelerden bazilarini asagida paylaşacağım.Herkese keyifli okumalar dilerim.
"Evi bile, hâlâ sevdiği evi bile, gittiğinde ruhunu açıklanması zor bir acıyla dolduruyordu. Ev, her seferinde neredeyse bomboş oluyordu, annesinin odası bir daha asla dolmamak üzere boşalmış, Giovanni'nin erkek kardeşleri tamamen ortadan kaybolmuşlardı; biri evlenmiş ve başka bir kente yerleşmişti, diğeri ise sürekli seyahatlerde oluyordu; odalarda artık bildiği bir yaşamın izleri yoktu, sesler aşın derecede yankılanıyor, camları açıp, güneşin içeri girmesini sağlamak da hiçbir işe yaramıyordu"h
121 syf.
10/10 puan verdi
John Steinbeck 1937'de New York Times a şöyle bir röportaj vermiş:
"Ben kendim de bayağı uzun bir süre göçmen işçiydim. Öykünün geçtiği yerlerde çalıştım. Karakterler bir yere kadar, çeşitli insanların karışımıyla ortaya çıktı. Lennie ise gerçek biriydi. Şu anda Kaliforniya'daki bir akıl hastanesinde. Onunla haftalar boyunca yan yana
Ah Aziz bey ah. Sana mı kızayım, seni bu hale getiten Meryeme mi, yoksa babana mı bilemedim....
Ayfer Tunç, oxuduğum ilk kitabıydı ve yazarı çok sevdim. Aziz bey hadisesi ve bir kaç diğer küçük hikayelerden oluşan kitap tamamen kadın ve erkek üzerine yazılmışdır ve hepsi de acıyla sonlanıyor, ya da çekilen acıların sonunda kavuşulan huzurla...
Hayat da öyle değil midir zaten, ölüm bize en ağır dert gibi görünür ama, bazıları ölümü hayatlarının ödülü gibi beklerler..
Yazarı sevmemim bir başka sebebi beni inandırmış olmasıydı, Aziz bey de dahil olmakla tüm hikayelerin birer yaşanmışlık olduğuna üzülerek inanadım.
İnsana acı duygusu veren şeyin çoğu zaman yara, hastalık, savaş değilde mutsuzluk, yalnızlık, anlaşılmamazlık olduğunu gösteriyor yazar ve haklıda.
Gözyaşlarıyla, büyük bir duygu yoğunluğuyla okuduğum bir eserdi, her kese tavsiye ederim
Xoş mütaliələr.
Bugün kalemine aşık olduğum yazarın çok cokkk sevdiğim, bayıldığım bu HARİKA kitabının yorumuyla geldim.
Yazar dram ve aşkı çok güzel harmanlıyor. Okurken kalbiniz kırılıyor karakterlerle birlikte sizinde canınız acıyor. Ve onların mutluluklarıyla sizde mutlu oluyorsunuz. Yazar duyguları iliklerinize kadar hissettiriyor. Bu kitabında da öyleydi.
