Spoiler içerir!!!
Aşk, hırs, azim, yalnızlık, anlam, başarı, ümitsizlik ... Şu hayatta tadılabilecek her türlü duyguyu tatmış hayatın en kötü yüzünü gösterdiği ve tıpkı 'seni yenemedim İstanbul' diyen yurdum insanı gibi hayattan umudu kesip karanlığa dalan gerçek bir kahraman. Yazarın hayatından kesitlerin de ötesinde acının ardındaki duygusal çöküntüyü tüm çıplaklığıyla gözler önüne seren bu denli başarılı bir yazarın acıyla dolu hayatın çamurundan nasibini aldığını görebiliyoruz. Okumak için yüzlerce sebep okumamak içinse neden yok...
Ruth Martin seni affetti belki içindekilere rağmen fakat 'gururun aşına öyle düşman ki' dönüp sevemedin sevmedin o toplumun kurallarının köleleştirdiği birtakım insancıktan yalnızca biriydin ve Martin senin gördğnü tahsilden çok daha fazlasıydı ve bu söz onun en iyi kanıtı.
"O hayatın ta kendisini yaşarken, diğerleri hayatı kitaplardan öğrenmeye çalışıyorlardı..."
Ve martin'i anlatan önemli bir alıntı "Onun bedeni ruhunun kıyafeti olmaktan daha da fazla bir şeydi...
Yaşamak sevinci adına bir tutamağım kalmadı Ömür Hanım... Diyen 
Şükrü Erbaş
gibi dalıp gittin sonsuzluğa ah be Martin seninle yola çıktık başardın ve gittin benim de bir şeyleri başarmam için vaktim azalırken güç alıyorum senden ruhunla yüreğimdesin..
