Anne ve babamıza isimleri ile hitap etmemeli, Kur’an-ı Kerim’de zikredildiği gibi mümkünse
“Anneciğim”, “Babacığım” diye hitap etmeliyiz.
Anne ve babamızın önünden yürümemeli, onların bulunduğu bir mecliste başköşede
oturmamalıyız. Yanlarında ayaklarımızı uzatmamalı, çağırdıklarında hemen icabet etmeliyiz.
Esneme geldiğinde sağ elin içi veya dışı, sol elin sadece dışı ile ağız kapatılmalıdır.
"Âdâb-ı muaşeret vardı eskiden. Bir kimsenin maaşını merak etmek veya evine-ailesine yeni aldığı şeyin parasını sormak büyük edepsizlikti. Zaten ev-aile mahrem alandı, oraya karışmak terbiye sınırlarını aşmak demekti. Kimse kimsenin kusurunu aramazdı. Âdâb-edeb sırra kadem bastı."
Ayakkabı, elbise gibi şeyleri satın alırken altlarında ya da üzerlerindeki yazı ve çizimlere dikkat edilmeli, mukaddes şeyler varsa bunlar tercih edilmemelidir.
Toplum içinde yaşayan her fert, insan olarak aynı derecede saygıya layıktır. İnsanlar arasında sınıf farkı değil, eğitim ve öğretim farkı geçerli olduğundan herkesin aynı derecede terbiyeli olması beklenebilir.
Âdab-ı Muaşeret
Halk Eğitim Kursları
ofke kontrolu
Yuz ve vucud masaji
ogrenmeyi ogrenme
uygulamali tiyatro
ön muhasebe
pantomim
satranc ileri duzey
ses egitimi
Nezaket,görgü ve adab-ı muaşeret'in bittiği toplumlar kolay kolay iflah olmaz..!
Ebeveynlere çok sinir oluyorum. Yıllarca neyin "çok ayıp" olduğunu öğretip çocuklarını yürüyen adab-ı muaşeret kaidesine çeviriyorlar, sonra da nezaketsiz öküz sürüsünün içine atıyorlar.