Meryem çocuğunu kucağına alıp kavmine getirdi. ‘Ya Meryem!’ dediler, ‘Sen gerçekten tuhaf bir iş yapmışsın. Ey Harun’un kız kardeşi! Senin baban kötü bir insan, annense fahişe bir kadın değildi. Sen ne yaptın böyle!’ Meryem, ‘Ona sorun!’ anlamında bebeğe işaret etti. Onlar, ‘Beşikteki bir bebek ile biz nasıl konuşuruz?’ dediler. Bebek, ‘Şüphesiz ben Allah’ın kuluyum. O bana Kitab’ı verdi ve beni peygamber seçti. Nerede olursam olayım beni mübarek kıldı; hayatta olduğum sürece bana namazı, zekâtı emretti. Anneme karşı beni iyiliksever kıldı; katı yürekli ve âsi bir insan yapmadı. Doğduğum gün de öleceğim gün de diriltilip kaldırılacağım günde de bana esenlikler lütfetti.’ dedi. İşte,
hakkında şüphe edip tartıştıkları Meryem oğlu İsa, Hakk’ın kavlince budur. Allah’ın oğul edinmesi olmaz. Hâşâ! O bundan çok yücedir. O, bir şeyin olmasını istediği zaman, ona sadece ‘ol!’ der; o da hemen oluverir. Hiç şüphe yok ki Allah, benim de sizin de Rabb’inizdir. O hâlde O’na kulluk edin. İşte, Sırat-ı Müstakim budur.”
Sayfa 67 - Fecr yayınları
Selâmla söze başlamak, selâm vermek sünnettir. Selâm almak ise vermekten daha önemlidir.
