Olmak istediğimiz kişi ile olduğumuz kişi arasındaki mücadele..
Yaşamının her evresini sefaletle geçiren yazarın kumar sorunu vardı ve biriken borçlarını kapatmak için kitap yazmak zorundaydı. Toplumsal olaylar konusunda sessiz kalmak istemez, reform isteyen halkın yanında olmayı tercih ederdi. Bunun üzerine Rusya'nın Avrupa ülkelerine nazaran hiç gelişmediğini düşünen bir grup aydın yeni bir reform
10/10 puan verdi
·
Liked
.
İçindeki öyküleri konuşturan, aslında konuşulmayanı dile getiren sıradışı bir öykü kitabı ‘Konuşan Öyküler’. Bazen konuşulmayan, herkesin bilip dile getirmediği konular vardır yaşamın içinde. Kitap, kulaklarımızı kapattığımız böylesi konuları tema edinmiş bir eser. Bazen bir baba oğul ilişkisi üzerine, bazen ikili ilişkilerdeki sorunlara değinen öykülere yer verilmiş. Kimi zaman sabrı, kimi zaman kötülüğü ihaneti anlatır ama hep bir taraftan yarımdır öyküler.
Yazarın öyküleriyle okuyucuyla konuştuğu, dokuz adet öykü var kitapta. Konuşulmayanı konuşturan bir iç sesin yankılanışı her bir öykü. Akıcı ve kolay okunan ama düşündüren öyküler her biri. Aldatma, ihanet gibi insana dair ama sıradışı duyguları ile, aile ilişkileri üzerine ilerleyen öyküler yanında, sabrı, iyiliği, kötülüğü de sorgulatan öyküler mevcut. Öykü kitabı sevenlere sıradışı bu öykü kitabı tavsiyemdir.
#KonuşanÖyküler
^
^
#alıntı
Aşık adam bir de hırs yaptı mı, zamanla aşk gider, safi hırs kalır insanda. Safi hırs da aynı az alınmış zehir gibidir. Ne öldürür ne yaşatır adamı.
^
Tanrı sustuğunda dedi bu kez büyükannem, insanlar onun adına konuşurlar !...
^
^
#küsüratyayınları #yusufrehaalp #öykü #hikaye #bloghemsire #edebiyat
Her Müzeyyen bir gün gider
Noktaları sevmeyen bir yazardan bir hikaye, ne de tanıdık…
Müzeyyen: “Hikayeye göre adam, kadını çok seviyor, sevdikçe ruhu büyüyor, ruh eve sığmıyor... Herif kendinden menkul uçurtmanın teki. Ara sıra telleri takılır gibi kadına geliyor.”
Adam: “Fakat” diyor, “Fakat Müzeyyen bu derin bir tutku.”
.
.
İnsanlar sever, sevmek güzeldir denir, oysa
Kitaba başlamadan önce bir durun. Cioran ve felsefesi hakkında kısa bir araştırma yapın. Eğer hala 'evet, gerçekten hazırım' diyebiliyorsanız başlayın derim.
Kısa sürede okunabilecek, kolay hazmedilebilecek bir eser değil. Her sayfa, her cümle üzerinde durup bazen dakikalarca düşünmeyi gerektiriyor.
Cioran mutsuzluğu seçmiş ve kanıksamış bir adam. Nietzsche gibi kendine bir çıkış kapısı da bulmamış. Ona göre bu hayata geliş sebebimiz bile mutlaka bir yerlerde bir günah işlemiş olmamız. Hiçbir şeyin anlamı yok. İnt*har etmemiz bile anlamsız. Çünkü hepimiz "palavracı iblisler olduğumuzdan sonumuzu erteliyoruz." Bu sebeple "aşağılık birer kürek mahkumuyuz ya da evrenin leşi üzerinde sürünen bir solucanız."
Satırlarca altını çizdiğim sayfa var kitapta. Okurken gözleriniz bazen okuduğunuzun şiddetinden yuvalarından çıkacakmış gibi oluyor. Yazara kızıyor hatta 'hadi canım, o kadar da değil, zavallı, ne yaşadı ki acaba' tarzında monologlarda buluyorsunuz kendinizi.
Korku filmi sahnelerini aratmayan satırlar bir yandan şok edici, dehşete düşürücü iken diğer yandan ilginç bir şekilde haz da veriyor. Yani ben öyle hissettim. Kitabın sonlarına doğru yazara hak verdiğim yerler bile oldu. En ilginç bulduğum yerlerden biri Duanın Küstahlığı bölümünde Tanrıya dua etmeme gücü için yalvarırken aslında yine dua ediyor oluşu paradoksluğuydu.
Pek çok farklı konuya ayrı metinlerde değindiği için durup dinlenip gücünüzü toplayıp okumaya devam edebilirsiniz.
Okuyacak okurlara kolaylıklar dilerim.
Psikiyatrist Ellen’in şiddet mağduru hastası gizemli bir biçimde ortadan kaybolur. Ellen hastasını bulmak için bir takım girişimlerde bulunur ve meslektaşı Mark’ın hastasını kaçırdığı sonucuna ulaşır. Ama hastasının korkuyla sayıkladığı kara adam Mark değildir. İpuçlarını kovalayarak Chris’e ulaşır ama Chris’in bununla ne ilgisi olduğunu
Kitabın ilk 300 sayfası ilk kitap gibi durağan ama güzeldi. Helede Fallon'un arkadaşları ve Lore ile olan diyalogları beni gerçekten güldürdü. Şöyle söyleyeyim 350lere geldiğinizde kitap çok daha hızlı akıyor çünkü beklediğimiz şeyler olmaya başlıyor diyebilirim. Biraz fazla ayrıntıya girdiğini söyleyebilirim ama bu aşırı rahatsız etmedi beni. Fallon ve yılanının daha fazla sahnesinin olmasını çok isterdim doğrusu. Phoebus gibi bir arkadaşım gerçek hayatta istedim doğrusu , adam baya iyi bir karakter. Her konuşması beni güldürdü diyebilirim. Arkadaşlık ilişkisi gerçekten güzel işlendiğini düşünüyorum. Sonlara yaklaşırken o tatlı güzel sahnelerin bir şekilde bozulacağı belliydi diyebilirim. Aşırı iyi bir son olmuş doğrusu. Bu kadar merak içinde üçüncü kitabın çıkmasını nasıl bekleyeceğimi bilemiyorum. Fallon'un son kitapta daha da karakter gelişiminin olmasını bekliyorum doğrusu. Çünkü bazı tavır ve hareketleri hala biraz ana karaktere yani güçlü olması gereken bir kraliçeye tam yakışmıyor. Lore'a bir sözüm yok doğrusu baya iyi Keşke baştan sonra daha çok görebilmek isterdim.
