Bedri Rahmi Eyüboğlu.
Karadutum, çatal karam, çingenem
Nar tanem, nur tanem, bir tanem
Ağaç isem dalımsın salkım saçak
Petek isem balımsın ağulum
Günahımsın, vebalimsin.
Dili mercan, dizi mercan, dişi mercan
Yoluna can koyduğum
Sayfa 326 - Sosyal
Bu kuklaların kukla olmadığı besbelli
Ne söyledilerse tıpıtıpına gerçek besbelli
Altın saçlarını yana atışı yok mu Lilinin
Lilinin yağdan kıl çekercesine inanışı
Lilinin yağdan kıl çekercesine yaşayışı yok mu
Kuklalar titremesin ne yapsın
Kuklaların kukla olmadığı besbelli
Lilinin çekip gideceği besbelli
Lilinin dönüp geleceği besbelli
Ekmek ha
Sonra dünya dondu; insanlar dondu, kuşlar bile uçmadı sanki; beklediler, beklediler, beklediler. Genç kadının kanı yaralarından sızarak yere aktı, göllendi. Toprakta vakitsiz açan kızıl bir gül büyürken, Şehnaz herkesin gözü önünde, inlemeleri gittikçe hafifleyerek kan kaybından öldü, ancak ondan sonra adam kadını son bir kez öpüp tabancasını attı ve teslim oldu. Daha yürekli kocalar , kadını vurduktan sonra tabancayı kendi şakağına dayayıp intihar ediyordu. Besbelli Yusuf onlardan değildi. Şimdi bir sürü ceza indirimiyle hapse girecek, orada - ağır mahkum, leşi var diye- el pençe divan saygıyla karşılanacak, birkaç yıl yatıp çıktıktan sonra da muteber bir yurttaş olarak hayatına devam edecekti. Belki de daha önceki iki karısını öldürdüğünü, hapis yattığını söyleyerek televizyondaki evlenme programına çıkıp yeniden evlenmek istediğini söyleyen yaşlı adam gibi davranacaktı. Adet böyleydi; onlara kader kurbanı deniyor, anlayış gösteriliyordu.Duvara "kahrolsun hükümet" yazdığı ya da okulda Deniz Gezmiş şiiri okuduğu için anti terör yasasına göre örgüt elemanı gibi gösterilip otuz yıla mahkum edilen gençler, öğrenciler gibi tehlikeli değildi toplum için.
O gün ; Türkiye Cumhuriyeti'nde sadece 2014 yılındaki 294 kadın cinayetine bir tane daha eklenmişti.
Sayfa 290Kitabı okudu
Araf...
Mütemadiyen araftayız,
Gönlümüzün bizi çektiği bir yer var.
Nefsimizin bizi çektiği bir başka yer var.
Gönlümüz bırakmıyor ki gönül rahatlığıyla eşkiyalık yapalım,
Nefsimiz bırakmıyor ki evliyalığa gücümüz yetsin.
İşte arasına araf diyoruz.
Ne öteler için tam manasıyla varız
Ne buraya tam manasıyla varız, işte onun için araftayız.
Mevlananın güzel bir şiiri var;
Çok uzaklardan geçen bir hayal gibiyim ben,
Çok uzaklarda yürüyen bir adam gibi
Ama yokta sayılmam hani var olan bir şeyim ben..
İşte araf bu...
Şu an burda olmak fakat gönlünle, aklınla, kalbinle aslında burada olmamak...
Başka bir yere ait olduğunu bilmek
fakat o başka bir yer için yaşamanın da hakkını verememek...
İşte bu araf..
Müslüman buralı olmamalı...
Daha doğrusu derdi olan buralı olmamalı...
Madem ağaç gölgesi madem geldik ve gidicez.
O zaman o ağaç gölgesini sahiplenmenin ne âlemi var...
Bu zamanın adı araf...
Bu mekanın adı araf...
Ben tam ordayım...