.........YÂ RESÛLALLAH ( MÜNÂCÂT )
Kelâmın mutlakâ vahy-i ilâhî yâ Resûlallah
Rumuzun 'ârife mahz-ı tesellì yâ Resûlallah
2 Vücûdun 'ayn-ı cevherdür mücerred oldı a'râzdan
Bu remzi fehm ider erbâb-ı mâ'nî yâ Resûlallah
3 Sen oldin 'illet-i gâ'iyye-i hem âdem ü 'âlem
Sen oldin hâsılı icâda bâdî yâ Resûlallah
4 Ne var fevka'- 'alâ
Sayfa 222Kitabı okuyor
Ey Av Û Av • Feqîyê Teyran
Ey av û av, ey av û av
Ma tu bi `işq û muhbetê
Mewc û pêlan tavêy belav
Bê sekne û bê ra`hetê
Bê ra`het û bê sekne yî
Yan `aşiqê baxwe xwe yî
Yan şubhetê qelbê me yî
İşte sûret i'tibâriyle Hz. Muhammed (aleyhisselâm) Âdem'in evladıdır. Hakîkatde ise ma'nâ i'tibâriyle Âdem ve âlem Hazret-i Muhammed'in evladıdır.
Bir ağacın yemişine zâhirde baktığın zaman o yemişin o ağaçtan olduğunu görürsün, fakat hakikatde o ağaç o yemişden olmuştur. Bâğıban da o ağaca o yemiş için hizmet etmiştir. O yemiş için onu sulamış, hastalık geldiğinde ilâçlamış, bakmıştır.
Bir göz ki onun olmaya ibret nazarında
Ol düşmanıdır sahibinin baş üzerinde
Bir kulak ki öğüt almaya her dinlediğinden
Akıt ona kurşunu heman sen deliğinden.
Bir el ki onun olmaya hayr u hasenâti
Verilmez ona cennet ehlinin derecâtı
Sayfa 228Kitabı okudu
Huzur bulur bugün seninle âlem
Ey bu asırda rahmet-i âlem Risale-i Nur
Sürur bulur bugün seninle âdem
Ey bir rahmet-i âlem Risale-i Nur Bu hasta gönüller çoktan perişan
Varsa sende eğer Lokman'dan nişan
Bir şifa sun, gel ey mahbub-u zîşan
Ey cilve-i rahmet-i âlem Risale-i Nur
* * *
Gelmez mi sonu bu uzun hecenin
...... DERYÂ OLAGÖR
1. Ey gönül cîfe-i dünyâya gönül verme zâg olma
Perr ü bâl açıp uçup Kâf'a ol Ankâ olagör
2. Nefs-i Fir'avn'ına râm olma Kelîmü'l-vakt ol
Da'vet et Hakk'a anı kadr ile Mûsâ olagör
3. Kıl tecerrüd vatanın bâğ-ı Behişt ise de ko
Âdem ol cümleten esmâya müsemmâ olagör
4. Su gibi sür yüzü toprağın ayağına düşüp
Katreni bahra katıp vâsıl-i deryâ olagör
5. Leb-i la'linden içip âb-ı hayât-ı ebedî Ebedî ölmemeğe Hızr ile Îsâ olagör
6. Secde kıl dost kaşı mihrâbına mihrâbı unut
Taşa tapma sâcid-i Ka'be-i Ulyâ olagör
7. Ey Hulûsî ayılıp çıkma sakın dâireden
Mest-i ser-halka-i meyhâne-i ma'nâ olagör
Sayfa 79Kitabı okudu
Anlatıldığına göre İblis Allah'ın katından kovulunca O'na der ki, «ey Rabb'ım! Adem yüzünden beni cennetten kovdun. Ben ondan kendi başı-ma öç alamam, ancak sen beni üzerine salarsan öcümü alabilirim» Allah ona «seni onun oğulları üzerine salıyorum,çünkü peygamberler senin tu-zağından korunmuşlardır» diye karşılık verir.
O «daha
