Kitabın her yaprağını çevirmekle kanatlarımı çırpmış oluyorum.
İçimde elini uzatıp dışarı, güneşe çıkmak için çabalayan sessiz bir çığlık vardı...
Lütfen okumadan beğenmeyin
Hasan'dan (R.A.) naklen bildirildigine göre Hz. Âdem (A.S.) kusurundan tevbe edip de tevbesi Allah (C.C) tarafindan kabul edilince, melekler kendisini tebrik ettiler.
Cebrail ile Mikâil (selâm üzerlerine olsun) yanına inerek O"na «Ey Âdem! Gözün aydın, Allah (C.C) tevbeni kabul etti» dediler.
Hz. Âdem (A.S.) Cebrail'e (A.S.) «Ey Cebrail, tevbem kabul buyurulduguna göre, bundan sonraki durumumu ögrenmek istiyorum» dedi.
Bunun üzerine ulu Allah (C.C) vahiy yolu ile Hz. Âdem (A.S)'e şunları bildirdi;
«Yâ Âdem! soyundan gelenlere. Sen sıkıntı ve kederi miras bırakıyorsun. Ben de onlara tevbeyi miras sayıyorum. Onlar içinden hangisi bana dua ederse. Senin dilegini nasıl yerine getirdimse onun da duasını öylece kabul ederim.
Kim Benden günahlarının bağışlanmasını isterse, bağışımı ondan esirgemem.
Çünkü Ben; Bana el açanların en yakını ve dileklerinin karşılayıcısıyım. Günahlarından tevbe edenleri, duaları kabul edilmiş, sevinçli ve güler yüzlü olarak kabirlerinden çıkarıp Mahşer' e yolcu ederim.»
Çelik yayıneviKitabı okudu
Bazı insanları görür görmez hiç sebepsiz yere hemen seversiniz ..
Hakk'ı bilmeye geldim bunda bellû
Ne cennet hûr ü ne ridvâna geldim
Hakk'ı bildim ki âdem doğru yoldur
Anınçün azmedip insana geldim
Bu gün bil dostu Eşrefoğlu Rûmî
Yarın deme ki vah peşîmâne geldim!
Sayfa 125
Yola çıkmaya niyetlenmişken geri dönme...