“İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur.”
Sayfa 43
Okur Takip Önerileri
İnsanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur.
Sayfa 193
Bir hayatım daha olsa korkmadan dokunmak için yaşardım onu. Bir keklik beslerdim ellerimle, varsın uçsun sonunda. Bir çiçek büyütürdüm, varsın solsun sonunda. Dokunurdum. Ben eriyene dek, o eriyene dek, biz hiçleşip karışıncaya dek bu derin boşluğa, dokunurdum. Ama yok ki bir hayatım daha. Bir hayat daha yok.
Zamana ve sancıya dayanmanın en basit yolu, sonunda muhakkak geçeceğini unutmamak.
Sayfa 311
İnsan kendini sevmeyi bilmeyince, başkalarınca sevilebileceğine de ihtimal veremiyor işte.
Sayfa 284
“Tanışmak diye bir şey yok “ diye omuz silktim. “ Kimse tanışmıyor, herkes kendini görünmek istediği gibi tanıtıyor sadece.”
Sayfa 144
Çocuklarını istismar eden ana babalara yalnızca “katı” denildiği; iliklerine kadar sömürülen kadınların ruhsal yaralanmalarına” sinir krizi” adı verildiği; sımsıkı korselere sokulan, sımsıkı gemlenen ve sımsıkı dizginlenen kız ve kadınların “edepli”, “ zarif “ görüldüğü bir zamandı ve hayatın sayılı anlarında yakalarını kurtarmasını beceren diğer kadınlar ise “kötü” damgası yediler.
Kavuşamamak nasıl aşka teşvik ederse, vuslat da günü geldiğinde unutmaya azmettirir.
Sayfa 48
Anlasana , herkes birbirinin katili. Ama sorsan,herkes Çobanyıldızı , herkes incitildi, herkes aldatıldı. Peki o zaman inciten kim, kim kırdı bunca insanı?
Ne var ki insan ölürken en çok hayallerine geç kalıyordu.