Benim adım Cemal Süreya. Kürt Cemo derler bana. Alevi ve Kürdüm. Zazayım da. Çoğusu bilmez bu yönümü. Küçüktüm ve sürgün edilmiştik. Arkadaşlarıma alay konusu oldum hep. Zaten Kürt Cemo lakabını da onlar taktı lakab olarak. Daha rahat alay ediyorlardı. Ben bu şekilde büyüdüm. Anasız, babasız. Her küçük çocuk görüşümde ağlarım ben. Yaşayamadığım çocukluğuma. Ne zaman mutlu bir aile görsem, o an çekerim fotoğrafını.
Tek fark ne biliyor musunuz ? Çektiğim fotoğraf karesi her seferinde aynı. Kalemimle çekiyorum çünkü... O kılıçtan kuvvetli olan kalemimle... Hüzün var çünkü o karede... Gözyaşı var... Az önce gelirken çektiğim bir fotoğrafı sizlere sunmak isterim.
Durakta üç kişi vardı.
Adam, kadın ve çocuk...
Adamın elleri ceplerinde,
Kadın çocuğun elini tutmuş.
Adam hüzünlü,
Hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü.
Kadın güzel,
Güzel anılar gibi güzel.
Çocuk
Güzel anılar gibi hüzünlü
Hüzünlü şarkılar gibi güzel.
İşte böyle sayın heyet. Şimdi karar sizin. Benim adım ya Kürt Cemo olur, devam ederim kaldığım yerden hayatıma; ya da koyarsınız adımı Cemal Süreya, unutamazlar beni 100 yaşıma bastığımda da.
Çünkü biliyorum ki Hayat kısa kuşlar uçuyor...
KEDİDİR KEDİ..
Hayat rutini içinde varlığının farkına varmadan ya da varlığını hiiç önemsemediğimiz yanından geçip gittiğimiz o kadar çok şey hatta ne kadar çok şey var.. fayda esasına dayanan dar kalıplı yaşantılarımız ve dar dünyalarımız.. ya da kendimize dar ettiğimiz dünyalarımız belki de.. çok düşünüyorum bazen böyle.. bi sarsıyorum kendimi ara ara..
Ki zaten, insanın gidebileceği en uzak yerdir çocukluğu...
Aslında, bir başımayken kendi kendime söylediğim sözler de doğruymuş…
Sahi, unuttum.
Neydi adım?
Yalnızlığımı unutmak için daha sesli konuşuyorum...
Nerdeyim?
Bu kaldığım tenhada gürültüler koparan kim?
Bu kaçıncı gece böyle rüyasız geçiyor?
Kendime tanıdığım zaman bitmek üzere...
Gittin.
Biliyorum; gelseydin, sana sus’tuklarımı gene sus’acaktım.
Hem benim uzun bir cümlem yoktu senden önce: ……. ahh!..
Kedimin gözlerine döndü gözlerim.
Aynalarda yüzümü görmem için önce bir başkası olmam gerek.
Hep böyle odaların eşiğinde kalan ben, çokça daldım kendime.
Şimdi kim merak eder ki beni?...
Murat Özyaşar
Sahaf diye çıktık bit pazarı da gezdik :))) acilen Yunanca öğrenmem lazım şu güzelim kitaplardan 1-2 tane de olsa okumak için:)))) Neyse neyse... cümleten iyi akşamlar:)))
Geç kalmadın, erken de değil.
Kimi 22 yaşında mezun olur ama sağlam bir iş bulmak için 5 sene bekler. Kimi 25 yaşında CEO olup 50 yaşında ölürken kimi 50 yaşında CEO olur ve 90'ı görür. Kimi evlenirken kimi bekâr kalır. Obama 55 yaşında emekli oldu. Trump 70 yaşında göreve başladı. Bu dünyada herkes "kendi zamanına" göre yaşar. Etraftaki bazı insanlar senden bir adım ileride gözükebilir, bazıları ise senin gerinde görünebilir. Ancak herkes kendi yarışında, kendi zamanında. Onlara kıskançlık da besleme taklit de etme. Onlar kendi zamanında sen kendi zamanında yaşayacaksın. Hayat harekete geçmek için doğru zamanı beklemektir. Yani sakin ol.
Geç kalmadın, erken de değil..