Berbat hissediyorum…En kötü benim en aşağılık benim.Kendimi hiç sevmiyorum.Dünyanın yaşanmaya değer bir yer olmadığını adeta bir “çöplük”olduğunu düşünüyorum…Bende kendimi çöplerin içinde çürüyen bir sebze gibi hissediyorum..Bozuk,böceklenmiş,çürümeye başlamış çok kötü bir koku yayan…Yanlızlığa mahkum edilmiş biri gibiyim.Neden böyle hiç bilmiyorum.Sanırım artık merak da etmiyorum.
Öyle dağınığım ki toparlanamıyorum..Nereye adım atacağımı gücümün olup olmadığını bile bilmiyorum.Gönlüm çok yorgun,bittim ben tükendim…
-Zeynep Nur
İnsanın kendine yapacağı en iyi şey vasatlığın her çeşidini terk etmek. Kötü yiyecekleri, kusurlu dünya görüşlerini, yeterli doyum sağlamayan ilişkileri bırakıp adım adım üst düzey hayata geçmek. “Ben buna layık değilim” aydınlanmasıyla resetlenip yeni bir sayfaya cüret etmek.
Zamanın akışı içinde pek çok şey değişir gelen gider başlayan biter. İnsanlar hayatımıza girip çıkar mevsimler değişir şehirler bile zamanla yüzlerini değiştirir. Ancak tüm bu değişimlerin ve zamanın geçişinin ortasında değişmeyen tek gerçek vardır o da Yüce Yaratıcının varlığıdır. Dünya ne kadar karmaşık ve anlaşılmaz görünse de herkes ve her şey gittiğinde sadece O kalır bizimle. Bu bilgi hayatın zorlu anlarında bize huzur verir. Çünkü biliyoruz ki ne olursa olsun asla yalnız değiliz. Gerçek dostumuz sığınağımız varlığımızın kaynağı olan Allah zamanın ötesinde sabit ve değişmez bir şekilde oradadır. İnsanoğlu ne kadar yalnız hissederse hissetsin O'nun sevgisi ve rehberliği hep bir adım ötededir.
Her zaman bir adım sonrasinda ne yapacağını bilmek zorunda degilsin; sadece yaşa...
İyi ki Öğretmenim
Öğretmenlik adım benim, kimliğim
Hem bedenim, hem ruhum bütün benliğim
Beni ben yapan mesleğim, Sevgili Öğrencilerim
Ve diyorum ki ben ; "İyi ki Öğretmenim"
KK
İçimde ki kıyameti nasıl anlatsam bilmiyorum...
"Hani bazen söyleyecek çok sözün olur da, bakarsın şöyle bir etrafına ve sonra yutkunarak, 'ben kime neyi anlatmaya çalışıyorum diye susarsın ya. Hani konuşsan yanlış, sussan yalnız insan olursun ya. Hani ne haliniz varsa görün' diyerek haykırıp çekip gitmek istersin ya, hem de hiç dönmemek üzere. İşte o hallerden birindeyim. Gördüklerim, yaşadıklarım, hissetiklerim tahammül sınırlarımı çoktan aştı.
Ya insanlar bende çok yanlış yerde ya da ben bu dünyanın çok yanlış yerindeyim..."
İçim dışım sanki eski bir ev gibi. Bakanım çok olsada halimden anlayan yok. Güya kalbimin üstünde vefa varmış çekip gidenlerden yadigâr. Herkesle hançer gibiyim de kendimle adım çıkmış sanki. Kıpırdamadan izliyorum artık olup biteni. "Dünya bensiz de dünyaydı darılmadım" diyor ya şairin biri, tamda bu durumdayım. Daralmıyor, dayanıyorum artık. Vesselâm...
Kendi kitabımı yazıyorumm. /Hayallerimi gerçekleştiriyorum-1
Ben hayallerim için bir liste oluşturdum ve tek tek gerçekleştiriyorum bir hayalime de adım adım yaklaşıyorum.
Kendi kitabımı yazıyorum ve 5 bölümümü yazdım bile.
Gerçekten hayallerimi gerçekleştirmek çok güzel bir duygu.
"Yazmıyorum diye özlemediğimi sanma, insan bazen koşmak istediği yere adım bile atamayabiliyormuş.."
Uçurumun kenarındaydık
"Sevenler bir adım öne çıksın dediler."
Abdülkadir Geylani
Yaratıcı der ki; yaşayabilmen için belirli derecede güneş, belirli ölçüde su, gübre gerekli. Aksi olursa solarsın. O güzel renklerin ortaya çıkmaz der. O ki her yarattığının yaşam kılavuzunu da onunla birlikte yeryüzüne sunar. Ama kişi kılavuza uymaz ise solmaya mahkumdur. Solmaya durdu ise kalbimiz eksik nerede diye sormak en başlangıç adım olmalı belkide...
~Z. Buğlem