Seni seni
İçimdeki dağ nergisi
Lekesizliğe çağır beni
Anla ki ben ne çok yaralandım
Yaşamak denen bu dumanlı çalkantıda
Nasıl olsa ölümü seçeceğim bir gün
Hiçbir șey eskitmiyor ölümü..
Ey, bir çocugun en içten gülüşünde kalan güneş
Kitapların içinde sessizce göveren
Ve bir işçiye ellerinin anlamını ögreten aydınlık
Kalbimi sana uyarlıyorum.
Akla beni!
Ben bağlıyımdır nasıl bağlıysa
Köpek efendisine sarmaşık gövdeye
Sarhoş hırsız kazaklar Zaporogya'da
Nasıl bağlısalar kendi steplerine
Ve Musa Peygamberin on buyruğuna
Ucu bucagı var mıdır ki bu acının
Günler birbirine ekleniyor, tek bir gün oluyorlar
Artık gecenin ardından sabah gelmiyor
Ve uzun bir kışın ardından bahar..
Ben kendimi bildigirnden beri
Uzakları düşünür nice adam
Daglar yalçındır, güvercin kanatları ufak
Acılar büyüktür taşınmaya gelmez
Büyük kent masallarıyla çınlar da evler
Ufk.un ardı bir bilinmez yoldur
Belki yürünür, belki yürünmez.