Bir şehrin kapısı her zaman hatıralara açılır, hatıralara kapanır.
Şehirler; hatıralar dükkanıdır ya. Hatıralar uzun zaman o kapının ardında
unutulur, şehirler gibi. Bir dükkanın kapısına kilit vurup açmamak gibi.
Üstümüze kapanan ne varsa biraz da yokluğumuzdur. Yokluğu çoğalta çoğalta
yaşadığınız bir yeni şehir ise, sizin eskiliğinizi gün be gün yüzünüze vurur.
Gün gelir, o yokluğun kapısını bir kez daha açmayı göze alırsınız. Gözünüzün
açtığı kapı, yokluğun kapısıdır, unutma kapısıdır, açılır bakarsınız dükkan
yeni mallarla tepeleme doludur. Kendinize ordan bula bula belki bir mendil
bulursunuz, hani olur a, gözyaşlarınız içinize akmasın diye, aksa ne olur
akmasa ne, bulduğunuz bir kağıt mendildir. Buradan açınız.
Haydar Ergülen
”Evet”, diyor. ”Aslım, dedim ona! Her solukta özgürce Aslım, diye haykırabilmek için… Son nefesimi verirken de dudaklarımda adının olacağından eminsin artık, değil mi?”
* Hepinizin 2015 yeni yılı sağlık,kitap dolu.sanat dolu,başarılı güzel bir sene olsun efendim kucak dolusu öpücüklerimle ozan abiniz *
adının ne kadar güzel olduğunu,ancak sevdiğinin ağzından duyduğunda anlarsın..(ECE AYHAN)