İnsan, uzayda var olan yanlız bir varlık olduğunu anımsamadığı sürece sosyalleşmenin bedelini bedelini adsız acılarla ödemeye devam edecek.
Sayfa 96Kitabı okuyor
‘Yiğit harpte, dost dertte, olgun adam hiddette belli olur,’…
Sayfa 251Kitabı okuyor
Adsız sansız düşünmelerdir benim düşünmelerim. Daha çok renge benzerler. İç karartıcılarla iç açıcılar yan yanadır. Bazı bir kanarya sarısıdır geliverirdi. İçim hızlanır uçardım oradan oraya. İyiye benzettiğim her şeyin bana da olması için çok dua ettim, çok istedim.
“Hiç aşık olmadıysanız konuşmayın efendiler. Sevdiğinin yanında kuzu olur senin kurt bildiğin yiğitler.”
Sayfa 240Kitabı okuyor
Tek kelime konuşmamışlar, birbirlerinin vücutlarına dudaklarıyla yazmışlardı özlemlerini.
Sayfa 238Kitabı okuyor
Uğruna yolunda gezgin oldum, görmez misin?”
Sayfa 236Kitabı okuyor
“Bak Neri kızım, bil ki her iktidar öldürür. Çünkü devletler önce kendi çıkarlarının ve bekalarının derdindedir. Tarihte bunun binlerce örneği mevcut. Az ya da çok, aleni ya da sinsice, ama sonuç hep aynı. Tıpkı Kafkas Savaşlarında olduğu gibi... Her ülkenin suçlu olduğu yönler vardır elbette. Ama benim gözümde haklı olan toprağını, yaşamını, hakkını ve özellikle de özgürlüğünü savunandır. O insanlar bu orada üç yüzyıla yakın cesaretle savaştı. Maalesef strateji ve güç haklının değil, Rus Çarının yanında oldu.”
Sayfa 107Kitabı okuyor
Mademki yalnızlık
hep vardı derim,
keşke ilk yaratılan
ben olsaydım dünyada
ve uçurumun dibindeki
adsız bir çiçek gibi
aşkı ilk yaşayan da
ben olsaydım
sudaki gölgemle baş başa.
Ne olurdu sanki,
ilk sözcüğü ben haykırsaydım
sağır kayalara,
sesimin yankısı
bir yanıt verirdi belki bana.
İlk ölen ben olsaydım,
doğduğumu sanarak bir başka aydınlığa.
Madem çok küçüğüm
yok gibiyim aslında,
keşke ben zaman olsaydım,
içime evren dolardı
gözlerimi her açışta boşluğa.
Sayfa 85 - Can yayınlarıKitabı okudu
Kaldım
Seni düşlerime aldım.
Uykusuz kaldım.
Seni uykularıma aldım,
Düşsüz kaldım.
Başıma aldım, sensiz;
Gönlüme aldım, başsız,
Sensiz, yollarda pulsuz,
Pullarda mektupsuz kaldım.
Sana adlar aradım,
Ardında adsız kaldım
"Aşk düşünce yüreğe, baş eğilirmiş öne. Ne beylik laflar dururmuş dilde, ne de ezberlediğin sözler."
Sayfa 50Kitabı okuyor
“Okumak bir insana bu kadar iyi gelebiliyorsa, yazmak kim bilir nasıl başkalaştırır.”
Sayfa 230Kitabı okuyor
"Gönlü yaralı insanın dili yaralayıcı olur."
Sayfa 45Kitabı okuyor
Hemen hemen bütün insanlar korkaktır ve korkularının devam etmesini de çoğu zaman bilmezler bile. Gölgelerden, şaşkınlıklardan, sayısız, adsız tehlikelerden, gözlerinin görmedikleri bir ölümden korkarlar..
"Bahanesiz affedemiyormuş insan."
Sayfa 43Kitabı okuyor