KIZ ÇOCUĞUN ANNEYE ÖFKESİ
Bir kız çocuğunun annesiyle kırgınlıkları, öfkesi varsa, büyük ihtimalle kendi kızı ile de sorun yaşayacaktır. Zamanında anneniz için her ne söylemişseniz, büyük ihtimal kızınız da şimdi aynı sözleri size sarf ediyordur... Anneniz size yaranamıyordur, siz de şu an kızınıza...
Kızınızla aranızı düzeltmeniz
Affetmek erdemdir
Bir an bekle, arkana dön ve unuttuklarını anımsa. Kaybettiysen ara, kırdıysan af dile, kırıldıysan affet; çünkü hayat çok kısa...
Şems-i Tebrizi
Birçoğumuz için 'kendini affetmek' çok tanıdık bir kavram değildir...
Kulağımız genellikle birini affetmeye', biri tarafindan 'affedilmeye' ya da Yaratıcıdan 'af dilemeye' yatkındır...
Halbuki affetmek, affedilmekle başlar... Affedilmenin ilk adımı, kendini affetmektir... Kendini suçlamayı bırakmaktır...
Sucsuzluğun huzurunu hissetmektir...
Timaş Yayınları - 1.Baskı - 2021
Affetmek; bireyin, kendini incitmiş bir kişiye karşı, bilinçaltında beklettiği öfke, kin ve nefret duygularını bırakmasıdır. Af, bırakmaktır. Affetme sırasında bırakılacak olan şey, incinmişlik duygusudur.
Birçoğumuz affetmeyi affedilecek kişinin kendisi ile ilişkilendiririz. Halbuki affetmek; inciten kişi ile değil, incinmiş duygu ile ilgilidir. İncinmiş duygularımızı incinmenin tesirinden arındırmaktır affetmek.
Sayfa 43Kitabı okudu
Hiçbir şey af gerektirmiyorsa artık..
Ortada affedilecek bir şey yoksa affetmek çok kolaydır.
Sayfa 489 - İthakiKitabı okudu
Affetmek ne demektir?
Affetmek;bireyin, kendini incitmiş bir kişiye karşı, bilinçaltında beklttiği öfke, kin ve nefret duygularını bırakmasıdır. Af, bırakmaktır. Affetme sırasında bırakılacak olan şey, incinmişlik duygusudur.
"Affetmek bırakmaktır."
Sayfa 43 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
asıl af
"Affet" dese Güzide'nin namına. "İnsanlığın Güzide'de açığa çıkmış bütün suçları adına affet."
"Affet!" Mücella bile tahayyülünün vardığı bu raddeden ürktü. Roman mı bu? Affa dair böyle bir talep Yusuf Ziya'nın mektubunda bile olmamıştı. Şerafettin Albay. Bu kaşları daima çatık asker adamın içinde belki sakin bir nehir akıyordu, o yüzden görünürde bu kadar fırtınalıydı. Ama o nehir, yüzeyinde bir af vahası yeşertemeyecek kadar derindeydi ve kızgın yanardağ Güzide'nin ateş olsa yakacağı cirmini ezer geçerdi. Hem Şerafettin Albay'dan böyle bir şey beklemek insanın naturasına uygun düşer miydi? Güzide'nin affedilecek yanı var mıydı? İyi de affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa lâyık olmayanı da affetmek değil mi? Tıpkı vicdan gibi. Onu kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu anda koruyabildiğimiz şey değil miydi vicdan?
Sayfa 325Kitabı okudu
Birçoğumuz için “kendini affetmek” çok tanıdık bir kavram değildir…
Kulağımız genellikle birini ‘affetmeye’, biri tarafından ‘affedilmeye’ ya da Yaratıcıdan ‘af dilemeye’ yatkındır.
Halbuki affetmek, affedilmekle başlar…
Affedilmenin ilk adımı, kendini affetmektir…
Kendini suçlamayı bırakmaktır…
Suçsuzluğun huzurunu hissetmektir…
Sayfa 41Kitabı okudu