“
HER ŞEY BAŞKALARI İÇİN YAŞIYOR
Tabiatta hiç bir şey kendisi için yaşamıyor;
* Nehir suyunu içmez,
* deniz balığını yemez,
* ağaç meyvesini yemez,
* güneş kendi için parlamaz,
* çiçek kendisi için kokmaz,
* süt veren hayvanlar kendi sütünü içmez...
Her şey, başkalarına hizmet etmek için yaratıldı.
Bu, ALLAH'ın bize gösterdiği hikmeti ve ibretidir. Öyleyse;
* Sıkıntılı kimseyi; dinle.
* Özür dileyeni; affet.
* Muhtaç olana; yardım et.
* Cahil olana; ilim öğret...
Unutma, yaptığın hayırlardan başka her şey yanından gidecek.
“
Hayatımda ilk defa karabiberin bitiş anına tanık oldum. Kavanozun dibinden döküldü ve bitti. Bir de rastgele, kendiliğinden devrilen ağaç görürsem hayatta denk gelmem dediğim başka bir şey kalmayacak.
Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor. Kendisine bir ülkü edinen çok az. Umutlu birisi çıkıp iki ağaç dikse herkes gülüyor: "Yahu bu ağaç büyüyünceye kadar yaşayacak mısın sen?" Öte yanda iyilik isteyenler, insanlığın bin yıl sonraki geleceğini kendilerine dert ediniyorlar. İnsanları birbirine bağlayan ülkü tümden yitti, kayıplara karıştı. Herkes, yarın sabah çekip gidecekleri bir handaymış gibi yaşıyor. Herkes kendini düşünüyor. kendisi kapabileceği kadar kapsın, geride kalanlar isterse açlıktan, soğuktan ölsün, vız geliyor.
Bu ağaç gibi...
Sadece kitap okumak yetmez insana. Bazen meydan okumalı; kendine, hayata, dünyaya...
Lev Tolstoy
Garip kalmış köşelerde başın,
Durmaz ha, durmaz gözlerin
Ağlar yaşın yaşın.
Gece ve çıldırasıya yalnız,
Külleri ısıra ısıra;
Dumanı, gölgeyi, unutmayı:
Siyah bir huniyle yığabilseydim,
Trenlerin, gemilerin üstüne;
Filizlendiğin ağaç için,
Yapardım bunları,
Topladığın,
Yaldızlı su yuvaları için;
Sarmaşık için,
Yapardım bunları;
Gecenin sırrını sana ileterek,
Kemiklerini saran
Sarmaşık için.
Islak soğan kokusu gelen
Şehirlerden,
Seni bekliyorlar;
Boğuk bir sesle,
Şarkı söyleyerek
Geçesin diye.
Yeşil kırlangıçlar,
Saçlarının arasına yapıyorlar,
Yuvalarını;...
Öğretmenlik,
Oturduğun yerden sesini yükseltmekle olmaz. Öğrencinin dilinden konuşarak, gerektiğinde teknolojiyi kullanarak, ilgisini çekmek için çaba sarf ederek olur. Öğretmenlik, öğrenciyi tehditle değil, öğrenciye kendini sevdirerek olur. Bir kez sevdirince, ne istersen veriyorsun zaten. Almaya hazır bir şekilde bekleyen bir ağaç gibi. Marifet suyu, incitmeden, istediği gibi vermekte.
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Yol olsan kimse geçmez,
Elin adamı ne anlar senden?
Çıkarsın bir dağ başına,
Bir ağaç bulursun Tellersin
pullarsın Gelin eylersin.
Bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün.
Köpürmüş gelen bulutları.
Başka ne gelir elden?
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde
şu dünyanın ıssızlığı.
Tanrı kimsenin başına vermesin
böyle bir yalnızlığı!
Yaşar kemal
HER ŞEY BAŞKALARI İÇİN YAŞIYOR
Tabiatta hiç bir şey kendisi için yaşamıyor;
* Nehir suyunu içmez,
* deniz balığını yemez,
* ağaç meyvesini yemez,
* güneş kendi için parlamaz,
* çiçek kendisi için kokmaz,
* süt veren hayvanlar kendi sütünü içmez...
Her şey, başkalarına hizmet etmek için yaratıldı.
Bu,Allah'ın bize gösterdiği hikmeti ve ibretidir. Öyleyse;
* Sıkıntılı kimseyi; dinle.
* Özür dileyeni; affet.
* Muhtaç olana; yardım et.
* Cahil olana; ilim öğret...
Unutma, yaptığın hayırlardan başka her şey yanından gidecek...