Bu gece de bütün yalnızlığıma sarılıp
Yokluğa haykırır gibi uykuya daldım
Biraz yorgun düşmüş bir cesetsin,ruhum da ağır ağır kayboluyoruz belki gecenin sinsi rüzgarında….
YALNIZLIĞIN YARATTIĞI İNSAN
Pardösüsünün kürklü yakasını kaldırınca üşüdü mü diye baktım. Aslında soluk esmer yüzü balmumu gibi sararmıştı.
– Üşüdün, dedim.
Kaşını kaldırdı. Yanağındaki çıban yerinde kan yoktu. Durdum. Yüzünü avuçlarıma alıp ovaladım.
– Neden böyle oldun, dedim.
Güldü. Karanlığa doğru tükürdü. Başını iki tarafa şiddetle
Tacdin
Hikaye Adı : Maçka Parkı
Link: #30262675
Mesaj sesi. Kanepeden doğrulup telefonu almaya üşendim. Sehpayla göz göze geldik. Parkeyi çizmeyeceğinin garantisini alıp kendime doğru çektim. Eylemsizlik prensibini de göz ardı etmedim ki telefon düşmesin. Newton’un kemiklerine yazık.