Nermin Nazan’ı geçer:))
Sustuğu konuştuğundan ağır tutan, konuşsa bile birbirini pek anlamayan, kendi isteği dışında bir araya gelmiş uyumsuz bir kalabalığız.
Yorganın altına saklandım.Eskiden babannemin evinde üstüme örtülen ağır,yün yorganlar gibi değildi,haliyle aynı huzuru vermedi. Bir yerlerde okumuştum,o yorganlar biri size sarılıyor hissi verdiği için mutlu ediyormuş, ne tuhaf.Dünün de büyük kısmını yatakta geçirdim.Yorganım hafif, kalbim ağır.
Sayfa 248Kitabı okudu
“Şiirden aşağıya attım kendimi
Düşerken düşündüm ölmesem mi
Anlatıyorum hiç konuşmadan
Buğdayın içini dökmesi gibi…
Bugün dalgınım, dün de dalgındım
Aç bile değildim aynaya bakmasaydım”
Duygularım beni zehirliyor, bunu kimse bilmiyor. İyileştim dediğim anda yeniden kanımı bulandıran lanetli bir döngüye hapsoldum ve bu sonsuzluk çemberi ölümden daha zor. Zerre kadar duygu kalmasın isterdim her yandan kuşatılmış zayıf kalbimin içinde. Keşke bir karanlığın orta yerinde öylece unutulup kalsaydım. Beklenenden erken gelen misafir gibi kapıda beklerken ölüm, alelacele saçlarımı tarayıp güler yüzle buyur etseydim içeri. Oyalanmak için bir sebebim yoktu. Böylece hep genç kalsaydım, hep masum. Oysa şimdi kırık dökük bir yazgım var. Son birkaç gündür kendime aynı soruyu sorup duruyorum: Akşam vakti çalan bir kapıyı dalgınlıkla açmanın bedeli herkes için bu kadar ağır mıdır?
Ne kötü,
bulamamak,
yaşayacak bir şey.
..