Yalnızlık paylaşılmaz. En iyi kalplimizin ve en paylaşımcı olanımızın bile paylaşamayacağı tek şeydir yalnızlık. Şair bunu kitabın sonundaki “Yalnız’ın Durumları” kısmında o kadar güzel anlatmış ki paylaşamasak bile hissediyor, dokunuyoruz adeta yalnızlığına ve onun kaleminden bütün yalnızlara..
Kitabın teması yalnızlık olsa da içerisinde; hayata, ölüme, varoluşa, kalp kırıklıklarına, ayrılığa, aşka, ihanete.. cömert kalemi ve akılalmaz güzellikte kullandığı imgeleri ( ki imgeleri o kadar mükemmel kullanmış ki herbir şiiri, ayrı ayrı ele alınıp üzerine saatlerce konuşulası olmuş) ile bol bol yer vermiş şair.
İyi ki okudum dediğim şiir kitaplarından biri oldu. Özdemir Asaf’ın neden Özdemir Asaf olduğunu anlamış oldum böylelikle. Bir şiiri okumak, bir şairi anlamaktır bence. Ben bugün Özdemir Asaf’ı ve onun ruhunun yorgun soluklarını okudum…
Kitap, duygusal ve ustaca yazılmış şiirleri ile bütünüyle beni etkilese de, en sevdiğim şiirler şunlar oldu : ( Siz de mutlaka göz atın)
Ağlamak
Sözcül
Öğüt
Kurşun Kalem
O Yolda
Çiçek Senfonisi
Uzun Bir Öykü
Diyek
Harcamalar
Mum Aleviyle Oynayan Kedinin Öyküsü
Çarşı
Seni Saklayacağım
Özdemir Asaf’ın az sözle çok şey anlatma sanatının üstâdı olduğunu, anlaşılmak için değil anlamak için şiirler yazdığını… Zordur dili
