... Ve yine de döngü dönerken döndürüyor -ağlatıyor , güldürüyor- çark-ı felek . Pek mi kaderci oluyorum?
Ask zaafı
Şimdi ufacık bir neden, önemsiz bir şey, bir hiç beni ağlatıyor. Buna da sinir zaafı diyorlar
"Sen mi dünyayı ağlatıyorsun yoksa dünya mı seni ağlatıyor?"
Son yangın, kâinatın her yerinden duyulan
Son yangın, ceylanların gözlerinden yayılan
Son yangın kâh bembeyaz, kâh kırmızı bir rüya
Son yangın gölgesini bırakıyor uykuya
Söz, incinin mercanla buluştuğu derinlik
Yürek bir tahtırevan, sessizlik ve serinlik
Kalem son limanıdır deniz fenerlerinin
Nilüferler büyümüş içinde her birinin
Ben Nuh’un gemisiyim; o bir tufan güneşi
İki meftûn pervane ağlatıyor dervişi
Hayal, melekler kadar ıraktadır ve yakın
Zülüfleri tutuştu bu yangında firâkın
Bu yangın dokunuyor derine, hep derine
Bu yangında yürüyor yolcular kaderine
Sayfa 60 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Benim değil o eski ateş semazenleri
Şimdi viraneleri ağlatıyor tenleri
Dalgın ırmaklarını kuruttum acıların
Rengi değişti sevda ikliminin, suların
Geçmişini arayan o divane köprüler
Akşamın kollarında yıkıldı birer birer
Yağmuru anlamayan bulutlar benim değil
Günbatımına mahkûm umutlar benim değil
Sayfa 58Kitabı okudu
Ve yine de döngü dönerken döndürüyor -ağlatıyor, güldürüyor- çark-ı felek.
Sayfa 85Kitabı okudu