Hepimizin zayıflık anları olur, dedi,
hâlâ çok işimize yarayan bir şey varsa o da ağlayabiliyor olmamız, ağlamak bizim için bir kurtuluştur, öyle durumlar var ki ağlayamasak ölürüz.
Sivas Kongresi'nde İstanbul delegeleri mandayı savunurken...
Şerefsiz, istiklalsiz, esir bir milletin çocukları olarak yaşamak yerine efendice ve kahramanca ölmek elbette ki şayanı tercihtir. Bunu anlayamamak ne garip mantıktır?