Şairin dediği gibi;
"Sevin ağlayabiliyorsan. Ağlamak unutmanın kardeşidir."
Ya ağlayamayanlar diye sordu kendine?
Ya ağlamayı bilmeyenler?
"Unutmadan yetimi, kuytuların karanlık kucağında uyumayı beceremeyenlerdir. Ağlayamayanlar; vehimlerin annesi. Yaşamak, ağlayabilenler için geçerli."
Sayfa 51Kitabı okudu
"Ağlayabilenler ağlasın,ağlayamayanlar da ağlar gibi dursun" diyen Sıddik-i Ekber'in bu öğüdü,yoksa kalbin yumuşaması için mi öngörülmüştür?
“Ağlayabilenler ağlasın, ağlayamayanlar da ağlar gibi dursun” diyen Sıddîk-i Ekber’in bu öğüdü, yoksa kalbin yumuşaması için mi öngörülmüştür? Her niyaz, aslında biraz da ağlamayı mı içeriyor ve her ağlama bir niyaz yerine mi geçiyor?
Ya ağlamayı bilmeyenler? " unutmanın yetimi, kuyuların karanlık kucağında uyumayı beceremeyenlerdir. Ağlayamayanlar; vehimlerin annesi. Yaşamak ağlayabilenler için geçerli.."
Sayfa 51
Dede pırıl pırıl yanan gözleriyle torununun kafasını okşuyor.
Evet, diyor çocuğa, bu senin dediğini anlamak için bütün bir ömür harcamak gerekir.
Ağlamak..
Yalnız gözyaşı dökebilen insan anlayabilir bazı şeylerin hikmetini.
Ama insan her zaman ağlayamaz, diyor çocuk.
O zaman da ağlar gibi durmak gerekir.
Çocuk, anlayarak bakıyor dedesinin söylediklerine. Biz hüzün peygamberinin ümmetiyiz, diyor dede.
Ağlayabilenler ağlar, ağlayamayanlar da ağlar gibi yapar.
Ne güzel, diyor çocuk dedesinin başı üzerinde gezinen kuru parmaklarını yoklayarak ve ağlar gibi durup, dedesine bakarak.
"Ağlayabilenler ağlasın, ağlayamayanlar da ağlar gibi dursun" diyen Sıddîk-i Ekber'in bu öğüdü, yoksa kalbin yumuşaması için mi öngörülmüştür?
Sayfa 45 - İz YayıncılıkKitabı okudu
“Ağlayabilenler ağlasın, ağlayamayanlar da ağlar gibi dursun" diyen Sıddîk-i Ekber'in bu öğüdü, yoksa kalbin yumuşaması için mi öngörülmüştür?
... Evet,diyor çocuğa, bu senin dediğini anlamak için bütün bir ömür harcamak gerekir. Ağlamak.. yalnız gözyaşı dökebilen insan anlayabilir bazı şeylerin hikmetini.
Ama insan her zaman ağlayamaz, diyor çocuk.
O zaman da ağlar gibi durmak gerekir.
Çoçuk, anlayarak bakıyor dedesinin söylediklerine. Biz hüzün peygamberinin ümmetiyiz , diyor dede, ağlayabilenler ağlar ağlayamayanlar ağlar gibi yapar.
Ne güzel ,diyor çocuk dedesinin başı üzerinde gezinen kuru parmaklarını yoklayarak ve ağlar gibi durup dedesine bakarak.