Ahmedin gelişine Sofi çok sevindi. Onu kucakladı, öptü. Sonra da çekti kavalını, Ağrının öfkesini çalmağa başladı. Çaldı çaldı... Ahmedin, Musa Bey'in gözlerinden yaşlar geldi. Uzun uzun çaldıktan sonra kavalı Ahmede verdi. Ahmedin içi yanıyordu. Ağrının laneti bu Paşanın başında olsun, beylerin başında olsun, diye başladı kavalı çalmağa. Kaval başka bir türlü, başka bir sesle dile geldi. Gülbahar bu yeni sesi duydu. Bambaşkaydı. Bu da Ağrının öfkesini söylüyordu. Söylüyordu ama dağ taşı ayağa kaldıran, dağı taşı eriten bir sesle
Sayfa 34 - Tekin yayıneviKitabı okuyor
“Bu muydu bana yapacağınız? Nerede atım? Ahmet geldi. Atım nerede? Atımı iserim. Bu lekeyi soyuma sürdüremem. Paşa atını bir dağlıdan alamadı dedirtemem.”
Sayfa 33 - Tekin yayıneviKitabı okuyor
"Çok düşünme, atı al, şu aşağı yola bırak gel. At bir daha kapına gelirse, al gene götür. Bunu üç kere böyle yap,” dedi Sofi. “At gene gelirse bu senin atındır. Atın sahibi bey de olsa, paşa da, Osmanlı Padişahı, Acem Şahı da olsa, Köroğlu da olsa, kelleni verir de bu atı veremezsin. Ve hem de veremeyiz."
Sayfa 15 - Tekin yayıneviKitabı okuyor
Alışır, alışırsın.Bu dünyada yaşamasının hiçbir çaresi yok….
Sayfa 74Kitabı okuyor
" Ağrı Dağı dünyanın üstüne oturmuş ayrı bir dünya gibidir, ağır, heybetli. Çok zaman Ağrının başı dumanlıdır. Bazı da bu bulutların yerini savrulan Yıldızlar alır."
Sayfa 82Kitabı okuyor
Dünyanın ortasında tek başına kalmış bir hali vardı.
Yalnız, yapayalnız..
" Bu," dedi, " Ağrı Dağı'nın öfkesidir. Ağrı çok öfkelenmiş, sonra da atalar Ağrının bu öfkesine türkü yakmışlar."
Sayfa 27 - Yapı kredi yayınlarıKitabı okuyor
...
Sofi:
Bu, dedi, Ağrıdağının öfkesidir. Ağrı çok öfkelenmiş, sonra da atalar Ağrının bu öfkesine türkü yakmışlar.
...
Sayfa 27Kitabı okudu
Gülbaharın içindeki öfke gittikçe kabarıyordu. Sevdası ne kadar köklü, derindeyse öfkesi de öylesine taşıyordu.
Sayfa 115
Onlar bey değil, Paşaya kul olmuşlar, dedi.
Sayfa 19
Bir koca dağ nasıl da bir kaval sesinde korkunç bir öfkeye geliyordu. Sofi böyle tuhaf, şaşkın şeyler düşünürken, şu insanoğluna akıl ermez, diyordu. Bir incecik kavaldan koskoca, kükremiş bir dağ çıkarıyorlar, diyordu. Şu insanlar, şu dünyada var oldukça her şeye akıl erdirecekler, kartalın uçuşuna, karıncanın yuvasına, ayın, günün doğuşuna, batışına, ölüme, kalıma, her şeye akıl sır erdirecekler. Karanlığa ışığa, her şeye, her şeye akıl erdirecekler, tek insa- noğluna güçleri yetmeyecek. Onun sırrına ulaşamayacaklar.
Sayfa 13