Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.33
Gözyaşları içinde vedalaşıyorum senden güzel kitap . Ama bu öyle vefalı bir veda olacak ki daima hatrımda yaşıyor olacaksın. Seninle karşılaştığım her kitap rafında tekrar kavuşmanın mutluluğunu yaşayacağım..
Raif'in Madonna 'ya duyduğu hasret gibi...
Madonna'nın ebediyete giderken sana unutulmaz bir parça bırakması gibi kuvvetli bir bağ ile yaşayacaksın ben de...
Ah Raif ah ! Sen bana ölümün seven kalpler için bir kavuşma olduğunu bir kez daha hatırlattım. Belki de ilk defa bir ölüm bu kadar anlamlı oldu, ilk defa mutluluk gözyaşları akıttırdı.
Ben sizi çok sevdim ve bu hikayenin bir okuru olmanın mutluluğuyla sizi diğer okuyuculara emanet ediyorum
İlber Ortaylı gibi güzel bir insanın özenle seçilmiş ve iyi düşünülmüş öğütlerini okumak heyecan vericiydi. Büyük ve Güçlü bir ülke olabilmemiz için şüphesiz böyle değerlerimizin öğütlerine uymamız gerekiyor. Ah bir de paramız olsa:)
EY HUKUK KAHRINI ÇEKİYORUM
" Gülümse "
.
Haftasonu sizlere çok keyifli bir okuma ile geldim. Alın çekirdeğinizi çayınızı ( okuyanlar beni anlayacaklardır )ve başlayın Mustafabilalgunal in bizlere aktarmış olduğu yaşanılanları okumaya:) Kah eğlenerek, kah şaşkınlıkla okuyacaksınız avukatımızın
İnancınızı korkak alıştırmayın!
Şöyle bir ahh diyerek giriş yapıyorum incelememe. Ah Mart!
Son dönemde Martin Eden'ın bu kadar çok karşıma çıkmasının bir nedeni olmalı diyordum hep. Nitekim varmış da. Kendisinden aldığım ilhamla yolum daha aydınlık artık. Herkesin ama herkesin yolunun hayatta bir kez kesişmesi gereken bir eser olduğunu düşünüyorum. Sevgili Jack Londan yarı otobiyografik olan bu eserinde karakterleri öyle güzel giydirmiş ki okurken hepsini benimsedim.
Martin Eden'ın kendisine olan inancı, çevresindekilere karşı direnci okurken her satırda büyüledi beni. Fakat bana kalırsa yorucuydu da. Ona inanmayan bu kadar insan varken ki; benim için en önemlisi olan sevdiği, aşık olduğu kadının önünde en büyük bariyer oluşturmasıydı. Tüm bunlara rağmen biran bile geri adım atmaması beni çok farklı duygulara taşıdı. Şunu itiraf etmeliyim ki Mart ile birlikte bende yorulduğumu hissettim. Yorgunluk diyorum çünkü trajik sonunda hayal kırıklığının yanındaki en büyük diğer etkenin bu olduğunu düşünüyorum.
Ruth karakterine değinmeden tabii ki geçemeyeceğim. Eminim ki birçoğumuz okurken sinir olmuştur. Hatta iç sesimiz kuvvetli bir şekilde artık yeter de demiştir. Nitekim Martin Eden da sonunda kendisine ve içindeki tüm duygu fırtınasına karşı hakkaniyetli bir duruş sergileyip hepimizin içine su serpmiştir.
Değinmek istediğim daha o kadar çok şey olsa da okurun okuyarak alacağı tattan çalmak istemiyorum. Ben bu incelemede daha çok bana hissettirdiği duygulardan bahsetmek istedim. Son olarak söylemek istediğim şey ise; "Olmasaydı sonu böyle..."
Bir parça kalbim kırılmadı desem yalan olur.
Keyifli okumalar diliyorum.
Kalbime oturdu
Ah zeze ah çocukluğunu okumak beni çok acıttı. Gerçekten neden çocuklara her şeyi gerçekliğiyle anlatılır hemde dayak yemesi zeze bu yaşında çoğu şeyi hak etmedi hem çalıştı o yaşta çabaladı bu çocuk...
İlk başlarken çok fazla Osmanlı dönemine ait çok kelimeler geçiyor. Bu da kitabı anlamakta ve ilerlemekte zorluk çıkarıyor. Ama belli bir sayfadan sonra tek tük yabancı kelimeler geçmeye başlıyor ve muhteşem bir hikaye sizi bekliyor!
İlk okurken tam kavrayamadığım ama sonrasında hayatımın felsefelerinden biri olan o sözle tanıştım
‘Düşlüyorum, öyleyse sen varsın!’
İlk başta bir descartese bir atıfta bulunuyor ve ironi yapıyor diye düşünmüştüm. İhsan Oktay anar mizahını da ortaya koyan yazarlardan birisidir. Fakat sonrasında yaşantımıza bir baktım ki gerçekten öyle ben seni düşlüyorsam varsın. Aslında anahtar niteliğinde bir cümle. Ben sevdim işte
Tabiki kitap bundan ibaret değil. Çok akıcı ve bir solukta biterebileceğiniz ara ara sizi düşündürecek felsefi atıflarla zengin bir kitap sizi bekliyor. Oku, pişman olma
Ah benim ihsan efendim anlat ablacım dinliyorum
9/10 puan verdi
Ah Martin benim tatlı su balığım
Her ne kadar aşk kitabı gibi gözüksede aslında verilen mesaj tamamen burjuva kesimin insanları sınıfsal bir ayrıma göre muamele etmesini konu alıyor. Kim bu burjuva kesim ve neye göre bu sınıf ayrımını yapıyor? Okurken çok sinirlendim. Martine de sinirlendim. Oldukça zeki ve sosyal zekası arşa çıkan bu genç beyfendi üst sınıftan bir kıza aşık olması ile başlıyor hikaye ve Martin bu burjuva kesimi görünce hayranlığını gizleyemiyor. Onlar gibi olmak için kendini geliştirmeye devam ediyor. Aşık olduğu kız ruth da Martine yardım ediyor. Martin kısa zamanda kendini çok iyi geliştiriyor. Üst kesimin aslında içinin ne kadar boş olduğunu, o insanların bilgiye değil mevkiye baktığını, ünün varsa onların hayatında yer alabileceğini içi boş bir balon olduğunu anlıyor yani. Kitabın sonunu hiç sevmesemde martinin hepsine cevabını vermesinin ve o masada en üst makamdan oturmasına bayıldım.
Kahrolsun sizi para ve koltuk düşkünü aşağılıklar sizin yüzünüzden adam öldü.
Küçük bir eleştirim de yazara olucak. Bazı yerleri çok uzata uzata anlatmış ara ara kitap beni sıktı ama bütünüyle güzeldi verdiği mesajda güzeldi ama o son yakışmadı London
Ha bi de jack londonun da hayatını anlatan yarı otobiyografik bir kitaptır bunu da bilerek okursanız daha etkileyici olucaktır.
Muhteşem ötesi bir kitap. Beni oldukça etkileyen ve uzun süre etkisinden çıkamadığım bir kitap oldu. Irvin yalom ile bu kitap sayesinde tanıştım ve kalemine aşık oldum. Anlatım tarzını çok beğendim. Betimlemeleri, akıcılığı ve insanı düşünmeye sürükleyen yazım tarzı ile gerçekten en sevdiğim yazar oldu. Kitap tamamen kurgu değil gerçek olaylardan da esinlenerek yazılmıştır. Tanıdığım en ünlü filozofumuz Nietzsche’nin hayatına bi ufak göz gezdiriyoruz ve hayat felsefesinin temellerinin nasıl atıldığını daha iyi anlıyoruz.
Kim doktor? Kim hasta?
Aralarındaki diyalogları okuyan herkes kendine göre bir şey bulacaktır. Bu kitap hayata dair, yaşamaya dair ve insanlığa dair oldukça etkileyici noktalara değiniyor. Ama okurken beni en çokta etkileyen cümle yalnızlığa dair olmuştu. Çünkü yalnızlığın bu denli yalnız olduğunu bilmiyordum.
“Ama yine de bir korku var ki onu alt edemiyorum... “ diyerek bir an duraksadı, sonra atıldı. “Ölümümden sonra ün kazanacak bir filozof olmamla, bir gün benim günümün mutlaka gelecek olmasıyla, hatta ebedi yinelemenin olduğunu bilmekle övünmeme rağmen yalnız başına ölecek olmak korkusunu üzerimden atamıyorum. Öldüğünüzde, bedeninizin günlerce hatta haftalarca bulunmayacağını, ancak bir gün bir yabancının burnuna gelen iğrenç bir kokuyla keşfedileceğini bilmek nasıl bir şey biliyor musunuz? Kendimi yatıştırmaya çalışıyorum. Derin yalnızlığımda sık sık kendi kendime konuşurum. Ama fazla yüksek sesle değil, kendi sesimin boş boş yankılanacağından korkarım”
Ah Nietzche üzümle kekim yaktın beni
Okuyun, okuyun
Osmanlının son döneminden Cumhuriyete geçiş döneminin Hanedan halkı gözünden, özellikle de Hanedanın en entelektüel üyesi Dürrüşehvar Sultanın gözünden objektif bir şekilde değerlendirimesi, Osmanlının hatalarının açıkyüreklilikle ortaya konması, Hanedan üyelerinin kültürü ve bilgi birikiminin aslında Cumhuriyet aydınlanmasının hedeflediği nihai amacı taşıması, Ülkenin son geldiği durum karşısında Dürrüşehvar Hanımefendinin "Ah Atatürk keşke biraz daha yaşasaydın" demesi bende çok iz bıraktı. Ayrıca Hanedan üyelerinin görgü ve asaleti insanı hayrete düşürüyor. Mutlaka okunması gereken bir kitap. Naşide Gökbudak Hanımefendi bu kitabı ile kesinlikle bir tebriği hakediyor.
320 syf.
9/10 puan verdi
Kitap boyunca Tsukuru'ya renk bulacağım niye ebem ağladı. Niye dışladınız be çocuğu. Yazık değil mi Nagoyalıya. Niye dışlandığını çözeceğiz diye o ayrı ter döktü ben ayrı. Sabaha kadar okudum ki sebebini bulayım. Saçma sapan bir şekilde harcamışlar güzelim arkadaş grubunu. (Tekrar ergen olsam da öyle bir grubun içinde tek derdim etkinlik kovalamak olsaydı ah.. Yetişkin hayatı işte. Bizi de Tsukuru gibi renksiz bıraktı.) Yine kendi değerinin ve dışarıya bıraktığı izlenimin farkında olmayan bir Murakami karakteri daha. Tatsız, melankolik, kayıp, bir ana karakter. (Tsukuru Tazaki, şu renksiz olan. Hatta o kadar renksiz ki arkadaşlarının soyadlarında renk varken onun soyadında renk olmayan Tsukuru Tazaki.) -Sana biraz renk diliyorum Tsukuru.- Dörtlünün başından geçenler ve Tsukurunun parçaları puzzle gibi bir araya getirip -kısmen- anlamlı bir tablo oluşturduğu, sürükleyici bir öykü. Ak ve Kara'nın hayatlarına biraz daha değinilebilirdi sonuçta Tsukurunun zihninde uzuun yıllar o kadar yer aldılar. Sara karakteri tam tadında ve etkileyici bir karakter olmuş. Dağın başındaki piyanisti de sevdim. (Bkz: Liszt – Hac Yılları) Haida olay örgüsünde yer almaya devam etse hoşuma giderdi. Sevdiğim bir karakter o da. Tsukurunun ruhuna uygun bir arkadaş olmuş. Ve bence Tokyo Tsukuru, Tsukuru da Tokyo için şart. Kalamazmış o Nagoyalarda. Olayın sonunda düşündüğüm şey şu, Tsukuru, Ak, Kara, Kızıl ve Mavi'den çok daha renkli biriymiş ama renk körüymüş. :D Sevdim.
