“Bir kişi, cennetin bile tadı olmaz.”
Sayfa 123Kitabı okudu
Bir insanın,tanımadığı birine, her neden olursa olsun acıması ne güzel duygudur.
Sayfa 121Kitabı okudu
Yalnız kalınca niçin mi yalnızlık çekmiyorum?
Çünkü kendimi çoğaltıyorum, tekbaşıma kalabalık oluyorum, her kapalı kaldığım yalnızlığımda pekçok Ramazan Aydın’larla arkadaşlık ediyorum, denizin dibini seyredecek bir tavan, bulutlu gökyüzünü seyredecek duvarlar buluyorum.
Sayfa 117Kitabı okudu
Kendi başıma kalınca, hiçbir zaman salt yalnız olmuyorum ki …
Çok yalnız kaldığım için, yalnızlığımı çoğaltıp, tek başımayken de kalabalık olmasını öğrendim.
Sayfa 113Kitabı okudu
Karısı “En güzel oyununu oynuyor” diye düşündü. O da gülmeye başladı. Güle güle gözlerinden yaş boşandı. İkisi de gülerek, ağladıklarını birbirlerinden gizliyorlardı.”
Sayfa 100Kitabı okudu
“Yaşamımın oyunu bu… Bu kez sahnede değil, gerçeğin içinde oynuyorum. Dünya bir tiyatro işte… Yaşamımın oyunu ki, gerçek oyun yaşamın ta kendisidir.”
Sayfa 97Kitabı okudu
Kocasının, kendisini onaylasınlar diye sözde başkalarının düşüncelerini alır gibi yaptığını biliyordu.
Sayfa 94Kitabı okudu
Ben, Allah’tan başka hiç kimseden korkmam.
Ama bilirsiniz ki, Allah’tan korkmayanlardan korkulur.
Sayfa 89Kitabı okudu
Her şey bozuldu, her şey… dedi.
Çimentolar bozuk, demirler eksik, rüşvetle ruhsat verilir, para yedirip plan onaylatırlar…
Elbette çöker. Biz arada bir çökenlere değil, neden öbürleri çöküp başımıza yıkılmıyor diye şaşalım…
Sayfa 79Kitabı okudu
Bütün bir hayat, bir kırıntıdan, tek bir sözden, bir bakıştan, elinize değiveren bir elden, bulutun şuradan şuraya ağışından ibaret. Kuşların kanat çırparak bu çatıdan kalkıp öteye konuşundan...
