Hz. İbrahim’in ateşe atılacağını duyan Sara boş durmadı, babası hükümdar Haran’a koştu:
-Ey sevgili babam, dedi. Uçan kuştan kıskandığın kızın Sara’nın başına dünya yıkıldı. Çünkü gönlüm altı senedir İbrahim’dedir. Kalbimi kaptırdığım erkeği kurtar. Sen bir hükümdarsın. Nemrud’a çık ve İbrahim’e şefaatçi ol.
- Bunu sen söylemesen de yapmak isterdim ey güzel kızım. Fakat ben küçük bir ülkenin hükümdarıyım. Nemrut bana gazap eder. O yeryüzünün en kudretli zalimidir.
- Zalimi mi? Sanırım yanlış işittim.
- Doğru işittin, evet zalimdir Nemrut.
- Bana onun Rabbliğini öğreten, tanıtan sendin halbuki.
- Yanılmışım ey Sara. Şunu bil ve inan ki, Hazreti İbrahim’in Rabbinden başkası yoktur. O Allah pek güzeldir, pek sevgili ve hoştur. Kudretli, adaletli ve şefaati sonsuzdur.
- Ah beni yaktın babacığım. Bunları bana daha önce niçin söylemedin? Boş bir inanç uğruna İbrahim’i ve kalbimi yıllarca üzdüm.
- Ben de henüz yeni uyandım.
- Peki ya İbrahim ne olacak? Onu nasıl kurtaracağız?
- Güvenle bekleyeceğiz. Hazreti İbrahim’in Rabbi, muhakkak ki ona şefaat edecektir.
- Ya yanına almaya kalkışırsa?
- Hayır. Hazreti İbrahim, vazifesine henüz yeni başladı. Bu vazife bitmeden yeryüzünden ayrılamaz…
Tefeci Gobseck'i okurken tanıştım. Okurken sürekli Goriot Baba ve kızlarından bahsediyordu belli yerlerde. Ben de çok merak uyandırdığı için aldım ve iyi ki okumuşum.
Ah Mösyö Goriot! Ah Eúgene! Kitabın isminden de anlaşıldığı üzere iki kızı olan Goriot adındaki bir baba, taşradan Paris'e hukuk okumaya gelmiş ve sosyete hayatına
