Ah be Feride'm...
Evet, al, sarı, beyaz, reçel kavanozları. Aralarında sadece yeşil yok. Artık aklıma bile getirmediğim Kamran'ın o kadar nefret ettiğim gözleri, beni yeşil renge garez ettirdi.
(...)
İkide bir avuçlarıma toz doldurarak yüzüne serperdim. Bu, yalnız bir çocuk yaramazlığı mıydı acaba? Hayır, güneş işlemiş yosunlu denizler gibi içlerinde hileli hareler dolaşan gözlerini acıtmak içindi.
Sayfa 198Kitabı okuyor
“Ah be İsmail Abi. Ne vardı çocuk gibi sevinecek? Bu dünyada en çok çocukları üzerler be abi.”
ah be muhtar keşke bunları şimdi değil de ben çocukken diyebilseydin de, ben de gidip ormanlarda dağlarda deli deli dans etmeseydim de, köyün meydanında gönlümce dans etseydim de, sen de hatta keşke dans okulu açsaydın da,
ah be muhtar hakkım sana haram olsun, cayır cayır yan
hah… neyse bugün de efkarlandım , biraz gidip keyif yapayım…
Orkun DK - dansçı çocuk ve muhtarın hikayesi
youtube.com/watch?v=XyXarak... 🎶
İnsanlar Pook’u görüyorlar. "Bak! Atletik biri. Spor hakkında konuşmaktan hoşlanıyor. Muhtemelen bir sporcu.” Pook sonra felsefe konuşuyor. "Şuna bak! Kitap okuyor olmalı! O zaman Pook inek bir sporcu." Pook kadınları dinliyor. "Ah, çok tatlı. İyi Çocuk olmalı!" Pook daha sonra hatundan hatuna atlıyor. "Nasıl ya!? Pook İyi Çocuk ve aynı zamanda oyuncu!" Pook daha sonra bir kadını kızdırıyor. "Ne! Pook piç gibi bir şey!" Pook sonra bir konuşma yapıyor."Pook’a bakın! Pook bir hatip! Kendi radyo programı olmalı." Pook daha sonra bir dergiye makale yazıyor. "Vay be! Pook bir yazar olmalı! Pook’a bakın hele!" Ve bu böyle devam ediyor. Sonunda, Pook’un İyi Çocuk/ Oyuncu/ Piç ve yazar/hatip bir inek/sporcu. Kafalarının karışmasına şaşmamalı. Beni ne kadar çok tanırlarsa, onlara o kadar gizemli görünüyorum. Zira daha fazla değişim görüyorlar. Kadınlar Pook’u sevebilirler ama tanımlayamazlar.
Ah be çocuk!..
Senin payına da yoksulluk düşmüş, çoğu gibi bu coğrafyada...
Çocuk olamadan büyümüşsün sen...
Kumral Ada Mavi Tuna
İlk incelememe benim için çok özel, yeri bende ayrı olan bir kitapla başlamak istedim. Bazı nadir kitaplar vardır ki insan onu okumadan önce başka biridir okuduktan sonraysa bambaşka birine dönüşür. Kumral Ada Mavi Tuna ile ilişkimiz tam olarak böyledir işte.
Sanırım beni en çok etkileyen şeylerin başında geliyor insanların çocukken tanışıp yetişkinliğe giden dostluklarının yanında ailelerinin de birbirlerini böylesine sevmesi ve bu da “Kalbi temiz insanlar gerçekten varmış.” farkındalığı yaratacak cinsten.
Güzel kalpli Tuna, (Mabel mi demeliydim? :)) senin ne kadar güzel bir kalbin var öyle, çok iyisin; fazla iyisin. Senin insanları sevme şeklini sevdim ben. Sen çok masumsun be Mavi Tuna!
Ada, Kumral Ada! Sen nasıl rengarenktin öyle, çok sevdim senin cıvıl cıvıllığını… nasıl soldun sen, Aras’ın yokluğu muydu bu? Aras ve sen bambaşka kaldınız benim gözümde…
Ah Aras… nasıl gidişti o? Senden sonra o rengarenk kitap siyah beyaz filme döndü desem yeridir. Ölmeseydin Ada’yla ayrılmayacağınızı düşünmek istedim ben nedense. Sizi sevdim.
Niye bu kadar erken be Aras!
Mis kokulu Meriç… sana haksızlık edildiğini düşünüyorum. Haksız olduğun yerler olsa da bence empati kurulmadı seninle, çocuk yaşında aldığın yaralar görülmedi yeterince…
Bu çok sevdiğim kitabın incelemesini, yine sevdiğim bir alıntıyla bitirmek istiyorum.
“O gülünce içim şenlenir, nerede ara vermişsem oradan yapışırım yaşama.” 
Buket Uzuner 
Kumral Ada Mavi Tuna
Okuyuuunnn!!
"Mercan , üç beyazdan uzaktı ; un , tuz , erkek!"
Hiç oturduğunuz apartmanın işlerini yapan görevlinin hayatını merak ettiniz mi ? Burnu büyük davranıp onu fark etmeyen o kadar çok insan vardır ki eminim. Hatta "of görevini yapamıyor çok tembel ya , o kadar para alıyor çöpleri bile atmamış .. " diyenleri de azımsamamak lazım tabii !!
İşte kaleminin sıkı takipçisi olup 3. eserini okuduğum , her eserinde toplumumuzun kadınlarından bir kesit sunan , sevgili yazarımız 
Seray Şahiner eserinde işte bu yaşamlardan birine , kocası tarafından terk edilen Mercan' ınkini betimlemeleriyle öyle bir anlatıyor ki sanki apartman sakinlerinden biri gibi hissediyorsunuz. "Ah be Mercan , yapma be kızım " derken buluyorsunuz kendinizi.
Terk edilen eşinin mutlaka bir gün döneceğine inanıp türbe , falcı gezen , çocuk hasreti çekip herkese çocuğum var diyen sevgili Mercan. Senin yerine kendimi koyarken inan o kadar çaresiz hissettim ki söylediğin yalan karşısında.
Velhasıl kelam çaresizliğin resmini çizen yazarın bu eserini mutlaka ama mutlaka okuyun , okutuuunnn!!
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
