Ben kendime ufukları sınırlıyorsam bu yine kendi iyiliğim için; korktuğum - ah, evet, kabul ediyorum - ve rahatlığımı, güvenliğimi düşündüğüm için. Daha hiçbir şeye zarar verme şansı elde edemediğim bir yaşta dünya bana çok zalimce davrandığı için.
Sayfa 185
Ah o kadar yavaş yavaş , o kadar tatlı tatlı gülüyor ki. Elimden katra katra giden bu sevgili , pek sevgili kadınla beraber ben de benliğimden katra katra akıp gidiyorum.
Her şey gözlerimin önünde olup bitmişti ama ben görmemiştim. Ya da görmemeyi seçmiştim.
Ah, insan kendine söylediği yalanlara ne kolay inanıyor!
Beni Allah yarattı, vatan büyüttü. Allah besliyor, vatan için besliyor! Ben doğduğum zaman açtım. Vatan karnımı doyurdu. Çıplaktım, vatan sayesinde giyindim. Vatanının nimeti kemiklerimde duruyor. Vücudum vatanın toprağından, nefesim vatanın havasından... Ben şimdi vatan için ölmeyeceksem, niçin doğdum? Ben adam değil miyim? Görevim yok mu? .. Vatanımı sevmeyeyim mi? Ah, vatanım sevmeyen adamdan nasıl aşk beklersin?
Ufff!
“Bunu yapmakta iyisin,” dedim nefesim kesilmiş bir halde.
Bir sabırsızlık ürpertisi içimde kıvranıyordu.
Arabayı çalıştıracakmış gibi geri çekildi, hemen sonra
tekrar ileri atılarak dudaklarımı ateşli, ıslak, yırtıcı bir öpü
cükle hapsetti. Ağzı benimkini tüketiyordu, dilinin vuruşları derin ve hızlıydı. Ben de tıpkı onun gibi doyumsuzdum. Elim
Ah, ben ölünce neler söyletecekler sana:
Ne buldun diyecekler, onun nesini sevdin?
İyisi mi, sevgilim, sen hepten yan çiz bana
Zaten bende ne arar senin değer dediğin?
Meğerki uydurduğun erdemli yalanlarla
Hiç layık olmadığım şeyler yakıştırasın
Cimri gerçeğin vermek istediğinden fazla
Bu ölüye, ardından, övgüler yağdırasın.
Ah, belki gerçek sevgin görünür diye sahte
İstemem aşk uğruna yalancıktan övmeni
Adımı da gömsünler cesedinle birlikte
Yaşamasın; ne beni utandırsın, ne seni.
Utanıyorum işte bunlara yol açmaktan
Hiç değer taşımayan şeylerden sen de utan.
Sayfa 75Kitabı okudu
