Kumarbaz deyip de yaftalamayın Aleksey İvanoviç'i... Hangimiz kumarbaz değiliz ki bu hayat oyununda?
Daha çocukluktan ilan ederiz kumarbazlığımızı. Ah deriz şu oyuncak benim olsa... Oyuncağımıza ulaşırız, bisiklet isteriz, bisikletimiz alınır, oyun konsolu isteriz, bilgisayar, cep telefonu isteriz, hepsi alınır, hepsinin daha iyisini isteriz... Derken bir bakmışız çocukluğumuz çoktan bitmiş... Elimizdekinin kıymetini bilemeden... Gençlik gelir aynı döngü, yaşlılık gelir aynı döngü, sonunda kumar masasından alır götürürler bizi, cebimizde pişmanlıklar... Ah deriz ah, keşke bir daha gelsem şu hayata, ama olmaz...
Hırslarımızı, daha iyisini kazanma arzusunu, kalbimizdeki kötülüğü içimizden kazımadıkça hep kaybeden kumarbaz biz oluruz ömrümüz boyunca.Yani bu hayat bir kumarsa, rest çekebilmenin tadını çıkarmalıyız bu yaşamda; dımdızlak kalabilmenin cesaretini ve sefaletini de. Her oyunun kuralı varsa biz de kendi kuralımızı belirleyip ona göre oynamalıyız.
Vay efendim çok mu avam laflar ettim. Bence de öyle, o zaman sizleri Dostoyevski'nin eseri ile baş başa bırakayım: 187 sayfadan oluşan dopdolu bir kumarhane. Kitap okurken de kumar oynanır mı demeyin, 
Kumarbaz'ı elinize alın, kapağını kaldırın, oyuna hoşgeldiniz...
Ah efendim, dedi, bizi bizden daha iyi biliyorlar;
Mesnevi'yi de, Rubaiyat'ı da, Gazali'yi de, Farabi'yi de
bizden daha çok okuyorlar; bizi bizden daha çok takdir
ediyorlar; bizim bizden daha büyük düşmanımız yoktur
efendim, yoktur.
Sayfa 124Kitabı okudu
"Ah, hiçbir şey yapmamam tembelliğimden olsaydı keşke. Tanrım! Kendime ne büyük bir saygım olurdu o zaman. Tembellik de olsa, kuşku duymadığım belirli bir özelliğim olduğu için de çok saygı duyardım kendime! Soru: "Nasıl biridir?" Cevap: "Tembel!" Evet, insanın kendi için böyle dediklerini duyması hiç de hoş bir şey değildir. Ama, demek belirli bir özelliğim var, demek benim için söylenebilecek bir şey var. "Tembel" evet bir unvandır, özelliktir tembellik, belirli bir şey bir meslektir efendim. Gülmeyin, öyledir. Dolayısıyla, birinci sınıf bir kulübün asıl üyesiyim ve tek uğraşım sürekli olarak kendime saygı duymaktır."
Elveda...
Sen ki ömrün bitirip rehber oldun bize
Ah! Efendim gidişin etti perişan
Elveda, elveda Erbakan Hocam
Bekliyor zâtını peygamber-i zişan...
"Şimdi de parfüm mü yapıyoruz, efendim?"
"Çeşitlilik, başarılı bir iş yaşamının anahtarıdır, Marla. Bu şirket için planladıklarımı bilsen epey hayrete düşerdin."
Hiç şüphesiz, bir parça telaşla, sunulan parfümü sıktım ve yayılan aromayı içime çektim. Bir an için kokunun beni sürüklemesine izin verdim sonra--
"Evet, budur. Nihayet bitti. Bir an önce seri üretimine başlansın. Tatil dönemine kadar raflardaki yerini almasını istiyorum."
"Oldu bilin, efendim. Ah, eğer sormamı mazur görürseniz Bay Veidt... kokusunu aldığınız tam olarak neydi?"
"Basitçe söyleyecek olursak... nostalji."
Sayfa 102Kitabı okudu
"Tek kelimeyle sizin şehvetinizi kamçılayan da aradaki yaş ve
seviye farkı olsa gerek..! Gerçekten evlenecek misiniz onunla?"
"Ya ne sandınız? Kesinkes evleneceğim. Herkes kendisi hak-
kında kendisi karar verir ve kendini en iyi aldatabilen, herkesten
daha neşeli yaşar. Hah-hah-ha! Bakıyorum, birden paçalarınız-
dan erdemlilik akmaya başladı! Ah, acıyın bana efendim, ben
günahkâr bir insanım! Hah-hah-ha!.."
"Oysa siz Katerina İvanovna'nın çocuklarına yardım etmişti-
niz... Ama anlıyorum, bunda da birtakım amaçlarınız vardı...
Evet, şimdi anlıyorum..
