Ertesi sabah sarman kedi Fesleğen'in gözlerini yüzüme dikil miş hissederek uyandım. Biraz halleştik. O bana pati attı ben onun kulaklarının arkasını okşadım. Bir de soba üzerinde kızaran ekmeklerin kokusu. Ah annem.
Sen benim;
Ne söylesem eksik kaldığım, söylemesem yandığım ahuzarım, Uğruna ölmekten geçip, yaşamayı seçtiğim canım ...
Sen benim;
fesleğen kokulu sabahlarım . . .
Varlığını her zerremde hissettiğim sevdam!
Ezelden tanıdığım, ebediyete taşıyamaya çalışacağım aşk halim . . .
Yüreğim hep seni tanıyor gibi, nasıl da sahiplenmişri gözlerim seni,
Sayfa 215Kitabı okudu
Ah o fesleğen kokusu...
Sesin bir fesleğen olup kokardı
Ben bu yüzden hep türküler yakardım
Sayfa 85Kitabı okudu
Ah Fesleğen kokusu..
Belki de insanlar fesleğen gibi.
Dokunmak ve "seni seviyorum"
demek lazım
Sayfa 121
