“…Karga ağzında bir karga ölüsüyle geldi uzaktan ve orada bir yere kondu. Toprağı eşeledi ve ağzındaki ölüyü, açtığı çukura koydu. Sonra eşelediği çukurun üzerini yine toprakla örttü. Bunları gören Kabil’in içi yandı, bir karga kadar olamadığı ve kardeşinin ölüsünü açıkta bıraktığı için pişman oldu. Ah! Etti.”
Ey cellatlar, ey güvercin kasapları, ölüm tacirleri…
İnsan daha konuşmadan, öğrenmeden bilmeden “mezar kazıyordu” ölüsü için.
Sayfa 115Kitabı okuyor
Ah zavallılar, sevinçlerini suç sayanlar.
Ey insan, derdin az mı ki, kendine yeni dertler buluyorsun! Az mı kötü haldesin ki, bir de kendini kötülemeye çalışıyorsun.
Sayfa 33Kitabı okuyor
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım!
Sayfa 36Kitabı okudu
Geç kalmıştım. Ah bu geç kalmalar...
İnsan bazen kırk yılı geç kalmışlıklarla geçer . Kırk yıl boyunca her şeye geç kalır bazı insanlar.
Kayıp mı
Kazanç mı bu bilemeyiz.
Biz kaybederken kazanmış insanlarız...
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,
Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.
Sayfa 29Kitabı okudu
Ah, insan öyle fani ki, yaşadığından gerçekten emin olduğu bu dünyada bile, varlığının tek bir gerçek iz bıraktığı bu dünyada bile, sevdiklerinin ruhunda ve hatıralarında o da sönüp kaybolacak, hem de çok çabuk!
Ah be Nurten....
![119. Element [Bm]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F424703_a985f_1590709997.jpg){kind=small}
İyi insan olduğunuzda herkes sizin salak olduğunuzu düşünür.
Sayfa 187 - DKKitabı okudu
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,
tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,
Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.
Âh lar Ağacı
Didem Madak
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Çoğu insan yaşayabilmek için zamanın büyük kısmını çalışarak geçirir ve geriye kalan , özgür olduğu o azıcık zaman öyle endişelendirir ki insanı , ondan kurtulmak için her yolu dener. Ah, insanın yazgısı !
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,
Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.
Ah, yaşamanın büyük gizi, bilinmezlik mi yoksa seni böyle çekici, tutkulu, güzel kılan.
Sayfa 12Kitabı okuyor
Her insan geçmiş hayatını düşünse, kalbine ve lisanına ya "ah" veya "oh" gelir. Yani ya teessüf eder, ya "Elhamdülillah" der.
