Düşün! Bir erkeğim ben, bir erkek, sapasağlam bir adam! Nasıl olur da hayatımı kazanmam? Dur, bu gece mutlaka bir yol bulacağım. Kariham geniş. Dur sen hele, rahat dur, beni serbest bırak, bir çâre düşüneceğim. Ama.... desene... iş ne erkek, ne sapasağlam, ne çalışkan olmakta! Mahir Bey gibi rezil, Alaaddin Bey gibi küstah, Seniha gibi hayasız olmalıymışız. Bu memlekette iş böyle.. Cahiller, dalkavuklar, mürailer, rahat rahat yaşıyor. Ah... Ziya Paşa!
Sayfa 164 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Kar yağıyor, sessizce
"Omzuna bir kuş tüyü konsa ağzından burnundan kan boşananların üzerine, her hikâyenin sonunda kar yağdığını unutmuşların göz bebeklerine, yaşadıklarından en fazla şüphe ettikleri yerde kendini hayata vurduranların kan ayaklarına yağıyor.
Yüzmeyi derin sularda öğrenip de sığ sularda boğulan mahir yüzücülerin kulaçlarına, kalbin akışı durduğu için aklı suçlayanların aklına, her kar tanesinin bir Levh-i Mahfûz sözleşmesi olduğunu unutanların hatırasına.
Görmüyor musun? İçinde bir suret, bir sancı, bir doğum, bir mesnevi var. Bir demet nergis açıyor derken. Kar yağıyor.
Âh, nasıl yağıyor bir bilsen!
Göklerin kapılarına talip olup da bedel ödemeyi göze alamayanların, gerçeği görmek isteyip de acıya razı olamayanların, söz etmeye kalkışıp da dili tutulanların bile üzerine yağıyor.
Sadece soylu bir tekrar değil bu, perdeler açılıyor. Ağır ağır, tane tane, kar yağıyor. İnsanın kendisini dünyanın henüz ilk gününde hissetmesine neden olabilecek ürpertici bir sessizlik içinde, bir gözyaşı şişesinin yeşil ve yarı aydınlık gölgesinde. Kayıplara alışkın köşe başlarına gül yaprakları serperek, her şeyi kemale erdiren o büyülü dokunuşla kar yağıyor, sessizce."
Sayfa 44Kitabı okudu
