"Senelerden beri hiç kimseye bir tek kelime söylemedim. Oysaki ne kadar muhtacım. Her şey içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir? Ah Maria, nedense bir pencere penceresinden konuşamıyoruz? Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında, günün her saatinde ruhlarımızın konuştuğunu dinlemiyoruz? Niçin orada değilsin?"
“ Ah kimden,
kimden bize hayır var? Ne melekten, ne insandan,”
îçtim, ah, içtim de kanmadım bir türlü.
Yalnız, öyle dolu, dopdoluydum ki dünya ile ben
— taştım içerken.
Hava sanki bi tuhaf
- Ne güzel eşarbınız var Maria! Ah hanımefendi! Bu eşarbınızın yerinde olup o güzel boynunuza dolabmayı ne çok isterdim.
Sayfa 110Kitabı okudu
Ah her soluk verişte eksilmeler, korlaştıkça süzülen kokumuz...
Sayfa 22Kitabı okuyor
“Ah, bir gün ölü olmak ve onları bilmek sonsuza kadar, tümünü, tüm yıldızları: zira nasıl, nasıl, nasıl unutulur onlar!”
Sayfa 29
“Sonra, ne çok isterdim gizlenmeyi özlemden: Ah keşke ben, keşke olsaydım, olabilseydim bir oğlan çocuğu ve otursaydım gelecekteki kollarıma dayanarak…”
Sayfa 26
Ah, kitap okuyanlar arasında olmak ne güzeldir.
Sayfa 35Kitabı okudu
Ah, birazcık çabayla hepsini kavrayıp hoş karşılayabilirim. Yalnızca bir adım yeter, derin sefaletim mutluluğa dönerdi. Ama bu adımı atamam ki, düşmüşüm, parçalanmışım, bir daha yerden doğrultamam kendimi.