Taaa şafakları
Nice bir
Yangınları düşer alın çatıma
Gencecik ölüme gitmenin.
Yığılır boşkovanlar, dumanlı
Ve susar mitralyözler kuytularda.
Suskundur,
Karanlıktır,
Hasyatımın yası...Solan mevsimim...İşimdeki mıh...Kalbimdeki har.
Adamdır kırılan boynum.
Senindir al.
Bu bendeki kağıt kesiği...
Bu bendeki gün batımı...
Açamayan çiçek...
Küskun çocuklar ve göğün bütün yağmurları.
Hatıramdır al.
Şimdi yetim bir dünyadır,denizini özleyen martılar.
Kök saldım yokluğuna.
Beni ancak bir ağaç anlar.
Hasretle nasıl başa çıkar ağaçlar?
Ya denizler nasıl ağlar?
Ah bu bendeki son bahar...Bu bendeki kırık dal...
Kanimda solan kırmızı...Kipriklerimde kar...
Hasretindir yar.
Hiç olmazsa rüyalarda sar.
~DOKTOR BANA İZMİR YAZ~
Doktor ben iyi değilim
Bana iki tertip İzmir yaz
Yüreğim darda bozgundayım
Tütünüm acı tütmekteyim
Çatalkaya'nın dumanı gibi
Bak benzim külbeyaz
Doktor binsem bu gece bir trene
İnerim İzmir'e gün ışırken
Seçerim denize en yakın masayı
Martılara gemilere "günaydın" derim
İskele kahvesinin tavşankanı
Sustum!
Bin ah sürüp dudaklarıma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
sustu benimle deniz,
sustu deli dalgalar, sustu martılar...
umutlarımı sarıp rüzgarlara
uzaklara savuruyorum her gece
yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne
Güneş batmaya yüz tutarken, martılar çığlıklar atarmış tepelerinde. Zaman yavaşlar, keskin bir anason kokusu havada asılı kalırmış. Baba içkisine su koyar; saydam sıvının, kafasındaki düşünceler gibi bulanarak gri bir renk alışını izlermiş. Bir süre sonra zar zor ayağa kalkar, vakur bakışlar ve küstah bir edayla az ötedeki mezarlığa kadeh kaldırırmış.
"Ulan mevtalar, sizdeki şans kimde var be" dermiş Baba sendeleyerek. "Ödenecek kira yok, alınacak benzin yok, doyuracak boğaz yok. Dırdır eden karı yok. Fırça atan patron yok. Ah bir bilseniz ne kadar talihli olduğunuzu.
Mezarlar dinler, alçaktan esen yel kuru yaprakları sağa sola savururmuş.
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum! Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız…
Yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime, kimse duymuyor… Sustum!
Bin ah sürüp dudaklarıma, ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Sustu benimle deniz… Sustu deli dalgalar… Sustu martılar…
Umutlarımı sarıp rüzgarlara, uzaklara savuruyorum her gece….
Yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne, kimse görmüyor… Sustum!
Tam acılarımı haykıracaktım ki, sustum… Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Herkes konuştuğunu yazar, bense sustuklarımı
Herkesin konuştuğu bir dünyada
ben sustum!
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
Yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime
kimse duymuyor... Sustum!
Bin ah sürüp dudaklarıma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Sustu benimle deniz,
sustu deli dalgalar, sustu martılar...
Umutlarımı sarıp rüzgarlara
uzaklara savuruyorum her gece
yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne
kimse görmüyor... Sustum!
Tam acılarımı haykıracaktım ki,
sustum
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Bir çığlık kanıyor demedim, en derininde yüreğimin...
İçimdeki volkanları boğarak sustum!
Açmadım kimselere yüreğimi
Hançeri sadece kendime sapladım
sapladım ve sustum!
Hüznü yüzümde,
acıları gözlerimde topladım sustum! ..