...Kaybettiğim merhamete sesleniyor iken, uçurumun son bakışını görüyorum. Zamanın saatleri ilerlerken, senin adımlarının duraklarını arıyorum. Bir de bakıyorum ki, beklenen yerde, isimsiz birisine rastlıyorum.Hislerimin dediği yoldan koşarken, kaybolan anılarımı buluyorum.İçimdeki tutkunun izleri, uzaktan gözüken deniz fenerini andırıyor. Ulaşılmaz ve çekici kılıyor.Bir anda, ayaklarımı kumsala doğru uzatıyorum ve derin nefes alarak rüzgarın sesine kapılıyorum.Deniz, beni resmen özgürlüğe çağırıyor.Senin için kumların arasına bıraktığım izleri, aramanın vakti geliyor.Belki de, sadece nedensiz bir günümüz doğuyor.Tekrardan gözlerimi kapatıyorum ve sana karşı olan nefretim yükseliyor.Uzaktan parlayan ışık gibi , dokunmadan beni söndüremiyorsun. Son kez, arkamı dönüyorum ama duyduğum tek şey ,rüzgarın bana sunduğu fısıltısı....