— Adalet hizmetinde çalıştığım yıllar içinde, buna benzer, yine hastalıklı, psikolojik bir olaya daha tanık olmuştum, – diye yeniden söze başladı Porfiri Petroviç, çabuk çabuk konuşuyordu.– Adamın birisi yine böyle kendisine cinayet iftirasında bulunmuştu. Hem de nasıl bir iftira: Koca bir hayali olay yaratmış, kanıtlar ileri sürmüş, nedenler sıralamış, böylece de herkesin aklını karıştırmıştı. İyi ama, neden? Bütünüyle kasıtsız olarak, bir cinayete bir parça da o neden olmuştu. Ama yalnızca, bir parça... Ve bir cinayete neden olduğunu öğrenir öğrenmez de kendini büyük bir üzüntüye kaptırdı, hayaller görmeye başladı ve oynattı. Kendini, katilin kendisi olduğuna inandırdı! Bereket versin Yargıtay kararı bozdu, adamcağız beraat etti ve gözetim altına alındı. Aferin şu Yargıtay’a doğrusu! Ah, ah! Hiç olur mu iki gözüm? İnsan böyle gece vakitleri gidip kapı çıngırakları çalar, kapıcılara birtakım kanları ne yaptıklarını sorarsa, sinirleri ne hale gelir? Sayıklamaz da ne yapar böyle bir insan! Bu psikolojiyi ben meslek hayatımızın bana kazandırdığı deneylerle öğrendim. Bazen kendini pencereden ya da çan kulesinden atmaya kalkanlara rastlanır, böylesine baştan çıkarıcı bir duygu içine girerler bazen. Sizin şu kapının çıngırağını çalmanız da bunun gibi bir şey... Hastalık, Rodion Romanoviç, hastalık!
Hastalığınızı biraz fazla küçümsemeye başladınız! İyi bir doktora görünmenizi salık veririm size... Şu sizin şişko da kim oluyor!.. Sayıklama var sizde! Bütün bunları da sayıklama halindeyken yapıyorsunuz!
BULUŞMA ANI
— Hayır, hayır! Böyle olmaz!.. diye bağırdı. Birbirimizden
ayrılmayacağız. İki gece nedir ki!
— Ah Nastenka, beni kendi kendimle uzun bir zaman için
barıştırdığınızı biliyor musunuz? Artık, arada bir yaptığım
gibi, kendi hakkımda o kadar kötü düşünmeyeceğim. Biliyor
musunuz, belki hayatımda işlediğim suç ve günahı –böyle bir
hayat suç ve
Sayfa 32 - Pdf driveKitabı okudu
Susarak geçmişi yaşamak 1
Bir tuğla deliğinden izliyorum geçmişimi,
Bisikletimin gidonu kararsız;
Bense geleceğimi düşler,
sakıncasız hayaller kurardım.
Kaldırımın kenar taşları üzerinden yürür,
Güya düşmemeye çalışırdım.
Ömrüm de böyle geçmedi mi zaten?
Düşmemeye çalışarak.
Düşmekten korkmak suç değildi elbet,
Ya anan kaldırırdı düştüğün yerden ya
Gönül şiiri
Ey garib bülbül
Ey garib bülbül diyârın kândedir,
Bir haber ver gülizârın kândedir,
(Ey garib bülbül diyârın nerdedir?,
Bir haber ver gül bahçesi nerdedir?)
Ah, Verda
Dilim tutmuyor, kelimelerim kimliğini bulamıyor, Verda.
Sen benim bu kendini bilmez hallerime bakma.
Peyderpey çürüyorum şu insafsız hayatın akışında,
Geçmişi özlemiyorum fakat ondan da kurtulamıyorum,
Hiç yakalayamadığım bir aydınlık var uzaklarda,
Vazgeçti güneş, uğramıyor artık yüreğimin diyarlarına.
Neyi kime, kimi neye
