Ay’a tutku anlaşılmaz…
Caligula uzun zamandan sonra gayet yorgun ve aradığını bulamamış bir biçimde saraya döndü.. Helicon ile diyaloglarından aradığının gökteki Ay oldugu anlaşılıyordu:
HELICON: Yorulmuşa benziyorsun?
CALIGULA: Çok yürüdüm.
HELICON: Öyle, uzun zaman yoktun.
(Sessizlik)
CALIGULA: Bulmak zordu.
HELICON: Neyi?
CALIGULA: istediğimi.
HELICON: Ne
ÖYLE BİR HEVES ANINA
Erkek çocuk kokusu koklamak gibi,
Şu ırmağın ötesi.
Doğan güneşim,
Ümitlerim ve daha çok şey içimde biriken,
Bilinmez bir derman.
Bir merak duygusu,
Bu beni etti başka dünyaya.
Geçiyor günler rüzgar gibi, birde öyle güzelimsi.
Ah Hasret kokuları..
Ah, bu koku sarhoş ediyor beni.
Takvim yapraklarını koparmak gelmiyor içimden.
Yeni hatıralar yaşamak eskisi kadar tatmin etmiyor..
Hep olmak ister insan genç, güzel, iştihamlı..
Kaygılarından kilometrelerce uzakta,
Avucunda yüzünü tutacak çaresizliklerde,
Özlem yine vuracakken sırtından hançerle,
Yaşadıklarına mı ağlayacak.. onca yaşayamadıklarına mı ?
Hasret; geceye benzerdi karanlıklarla,
Ay’ından, Yıldız’ından güzel olanlardan yoksun.
Hasret’in günü doğmazdı’ ta ki ölünceye kadar.
Böyle.. böyle, sadece böyle.
Böylece sürgün kalacaktı işte siyahın en acı tonuna.
Dilime sorma zaten anlamadı yaşam tadında mutluluk.
Hislerim akıyor misalinde su gibi, kötü gibi, hüzünce..
İki laf ediyorum yaralarımla bitmeksizin muhabbetlerde,
Sanki maruzatımı dinlese.. ama dinlemezdi, dinlemez ki..
-Can TUTGAÇ
Okumayan kaybeder, okuyan zaten kaybetmiştir.
Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup
Bunu kendine üç kere söyledi
Onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar
O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım
Ben, yani Yakup, her türlü çagrılmanın olağan şekli
Daha hiç çağrılmadım
Biri olsun "Yakup!" diye seslenmedi hiç
Yakup!
Diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım
Ve içimden durgun ve çürük
Güzelliğe ihtiyacı var dünyanın. Az olsa da, azınlıkta kalsa da buna inananlar, var işte ihtiyacı. Başka türlü katlanılacak gibi değil hiçbir coğrafya. Elizabeth von Arnim, "Güzellik insanı âşık ediyor ve aşk insanı güzelleştiriyordu." diyor. Güzellikle, aşkla, sevgiyle sevgili okur. Güzel bir hafta olsun. Var olun.
Elizabeth Von Arnim -
Bazen şöyle olur: Bir yerden geçersiniz ilk kez, bir gülümsemeye tesadüf edersiniz ilk kez fakat ezelden tanıdıkmış gibi hissettirir. Hiç gitmediğiniz bir kentte dahi olur bu. Benzeteceğiniz yerler yahut insanlar da değillerdir üstelik. Fuat Sevimay, "Geçmişte bulunduğumuz bir yere, mahallemize, okulumuza, sokağımıza, evimize rast gelince
Ağzımızdan çıkan sözlerden bir ömür mesulmüşüz gibi bir çağdayız. Ne tuhaf. Hâlbuki insanın fikri de değişir zihni de, aksi hâlde sözlerimizin mahkûmu olmaz mıydık? Mehmet Celal, "Bir gün gelir, uçsuz bucaksız denizlerin hiddetli dalgaları bile çırpına çırpına bir sahilde kırılır, düşer. Zaten hayat böyle değişmese yaşamak neye yarar?"
Hani bazen biri vardır, en büyük kötülüğü kendine yapan. Öyle deriz, ne yaptıysa, kendine yapıyor. Yahut bizizdir o, öyle derler, hâlbuki ne kadar iyi biriyizdir eskiden, ah ki ne ahtır vesaire. Hakan Şenocak, "Ne yaşıyor ne de ölüyordu. Yığılmak istiyordu. Dökülmek, kaybolmak, yok olmak istiyordu. İçindeki çatışma bitsin istiyordu."